Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 25 listopada 2021 r., sygn. II SA/Gl 971/21

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska (spr.), Sędziowie Asesor WSA Tomasz Dziuk, Sędzia WSA Renata Siudyka, , po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 listopada 2021 r. sprawy ze skargi R. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Częstochowie z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z dnia [...] Kierownik Działu Świadczeń Opiekuńczych Częstochowskiego Centrum Świadczeń odmówił R. C. (dalej: "skarżący") przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad bratem - S. C., wskazując, że skarżący w okresie od 01.11.2020 r. do 31.10.2021 r. ma ustalone prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego z tytułu tej opieki, co wyczerpuje przesłankę negatywną z art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 38 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 111 z późn. zm., dalej powoływana jako "ustawa o świadczeniach rodzinnych" lub w skrócie "u.ś.r."), oraz nie można ustalić od kiedy istnieje jego niepełnosprawność, a więc w sprawie nie została spełniona przesłanka wynikająca z treści art. 17 ust. 1b u.ś.r., ponadto ma pełnoletnie dzieci, które wraz z nim zamieszkują.

Odwołując się od powyższej decyzji skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o jej uchylenie i przyznanie wnioskowanego świadczenia, stwierdzając, że żadna z przyczyn wskazanych przez organ I instancji nie mogła stanowić podstawy do odmowy jego przyznania. Zarzucił rozstrzygnięciu naruszenie prawa materialnego mającego istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez błędne zastosowanie art. 17 ust. 1b u.ś.r. bez uwzględnienia okoliczności, iż na skutek wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 doszło do uznania niekonstytucyjności części wskazanej normy prawnej w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 7 oraz art. 190 ust. 1 Konstytucji RP, oraz dokonanie błędnej wykładni art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. b) u.ś.r., poprzez nieuwzględnienie treści art. 27 ust. 5 u.ś.r., a także nieuwzględnienie okoliczności, iż skarżący należy do kręgu osób obciążonych powinnością alimentacyjną wobec brata, którego dzieci z obiektywnych względów nie sprawują nad nim opieki. Dodatkowo, pełnomocnik skarżącego zarzucił naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 6-9 i art. 77 § 1 w związku z art. 80 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie tekst jednolity: Dz. U. z 2021 r. poz. 735, dalej w skrócie: "k.p.a.").