Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 16 listopada 2021 r., sygn. II SA/Bd 1054/21

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz Sędziowie: sędzia WSA Joanna Janiszewska-Ziołek sędzia WSA Katarzyna Korycka (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 listopada 2021 r. sprawy ze skargi P. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia [...] maja 2021 r. nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego P. P. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2021 r. nr [...] Wójt Gminy D. odmówił skarżącemu P. P. przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności matką C. P. z uwagi na niespełnienie przesłanki z art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 38 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 111 ze zm., dalej powoływana jako "ustawa o świadczeniach rodzinnych" lub w skrócie "uśr") oraz wystąpienie przesłanki negatywnej wymienionej w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a uśr.

W następstwie rozpatrzenia odwołania skarżącego od powyższej decyzji, w którym skarżący zakwestionował zasadność odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia w oparciu o przesłankę z art. 17 ust. 1b uśr, Samorządowe Kolegium Odwoławcze (SKO) we [...] decyzją z dnia [...] lipca 2021 r. nr [...] orzekło o utrzymaniu w mocy decyzji organu I instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia SKO wskazało, że skarżącemu nie przysługuje wnioskowane świadczenie pielęgnacyjne ze względu na posiadanie przez stronę prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, co stanowi przesłankę negatywną możliwości przyznania przedmiotowego świadczenia, wymienioną w art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a uśr. SKO podkreśliło, że posiadanie uprawnienia do renty skutkuje brakiem prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na treść art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a uśr. Podniosło - powołując się na cel świadczenia pielęgnacyjnego, które jak zaznaczyło ma zastąpić dochód wynikający ze świadczenia pracy, której nie może podjąć osoba pielęgnująca - że osoba posiadająca już zabezpieczenie materialne w postaci dochodu z emerytury lub renty jest wyłączona z zakresu podmiotowego osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego. Podkreśliło przy tym, że ustawodawca nie przewidział możliwości wyboru pomiędzy świadczeniem emerytalnym / rentowym, a świadczeniem pielęgnacyjnym, jak też ich wzajemnej kompensacji. Wskazało również, że pobieranie świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy samo w sobie wyklucza możliwość rezygnacji czy też niepodejmowania zatrudnienia, gdyż niezdolność do pracy w ogóle uniemożliwia podjęcie pracy, a ponadto, że w sprawie nie mamy do czynienia z rentą z tytułu częściowej niezdolności do pracy, której to dotyczył wyrok Trybunału Konstytucyjnego (TK) z dnia 26 czerwca 2019 r., sygn. akt SK 2/17. Jednocześnie SKO za zasadny uznało zarzut skarżącego dotyczący odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia w oparciu o podstawę z art. 17 ust. 1b uśr, podnosząc że przepis ten został uznany za niekonstytucyjny w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności (wyrok TK z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13) i, że w związku z tym zawarte w tym przepisie kryterium momentu powstania niepełnosprawności utraciło przymiot konstytucyjności i wobec tego kryterium to w stosunku do opiekunów osób niepełnosprawnych, których niepełnosprawność powstała później należy pominąć.