Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 czerwca 2021 r., sygn. III SA/Gl 324/21

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Wujek (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Brandys-Kmiecik Sędzia WSA Marzanna Sałuda po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 czerwca 2021 r. sprawy ze skargi Z.G. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r., nr [...], [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny (dalej: SPWIS) utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w R. (dalej: PPIS) z dnia [...] r. nr [...] stwierdzającą u Z. G. brak choroby zawodowej - choroby centralnego układu nerwowego, układu bodźcotwórczego i przewodzącego serca oraz gonad wywołanych oddziaływaniem pól elektromagnetycznych wymienionej w poz. 19 wykazu chorób zawodowych.

W podstawie prawnej organ powołał art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 256 z późn. zm. - dalej jako k.p.a.), art. 235' ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1040 z późn. zm. - dalej jako k.p.) oraz § 10 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 1983 r. nr 65 poz. 294 z późn. zm.) w zw. z § 11 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1367 - dalej jako rozporządzenie RM).

Zaskarżona decyzja została wydana na skutek wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: NSA) z dnia 7 grudnia 2016 r., sygn. akt II OSK 634/15, uchylającego wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach (dalej: WSA) z dnia 27 października 2014 r., sygn. akt IV SA/Gl 1349/13, decyzję SPWIS z dnia [...] r., nr [...] utrzymującą w mocy decyzję PPIS z dnia [...] r., nr [...] orzekającą o braku podstaw do stwierdzenia u Z. G. choroby zawodowej centralnego układu nerwowego, układu bodźcotwórczego i przewodzącego serca oraz gonad wywołanych oddziaływaniem pól elektromagnetycznych wymienionej w poz. 19 wykazu chorób zawodowych stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.). W motywach tego wyroku NSA uznał, że organ odwoławczy przeprowadzając postępowanie obowiązany jest uwzględniać zasady wskazane w art. 7 i art. 77 k.p.a. Kierując się tymi założeniami NSA stwierdził, że organ odwoławczy rozpatrując sprawę nie ocenił całości zebranego w sprawie materiału dowodowego zgodnie z treścią art. 77 § 1 k.p.a., nie przeprowadził wnikliwej analizy przedłożonych orzeczeń lekarskich i warunków pracy skarżącego oraz nie wskazał możliwych przyczyn choroby skarżącego prowadzących do wykluczenia zawodowego charakteru schorzenia. Spowodowane to było w dużej mierze ogólnikowymi i lakonicznymi orzeczeniami medycznymi, które nie wyjaśniły wątpliwości i jednoznacznie nie wykazały braku związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy zatrudnieniem w warunkach szkodliwych a zachorowaniem. NSA podkreślił, że w orzeczeniach lekarskich powołano się na liczne pozazawodowe czynniki (depresja, przyjmowanie leków psychotropowych i przeciwbólowych, nadużywanie alkoholu, przewlekły nikotynizm, ciężka przewlekła ogólnoustrojowa choroba zapalna), jednakże w aktach sprawy stwierdzono brak wystarczających dowodów na ich występowanie u skarżącego. Dodatkowo w orzeczeniach wskazano na występowanie u skarżącego [...]. Choroba [...]. Wskazano, że choroba ta najprawdopodobniej uwarunkowana jest genetycznie. Jednakże NSA wskazywał na brak w aktach sprawy dokumentu, który potwierdzałby u skarżącego występowanie antygenu [...] (fragment genu, który predysponuje do zachorowania na to schorzenie). Zrodziło to wątpliwości odnośnie tego, czy pole elektromagnetyczne może powodować zaburzenia układu odpornościowego, a w konsekwencji tych zaburzeń wystąpienie [...]. NSA wskazał, że jednostki medyczne nie dysponowały dostateczną dokumentacją przez co nie mogły dokonać prawidłowej oceny narażenia zawodowego skarżącego, z której wynikałby rodzaj czynności wykonywanych przez skarżącego na zajmowanym stanowisku pracy, miejsca wykonywanych czynności i strefy w jakich skarżący wykonywał te czynności. W zaleceniach NSA wskazał na konieczność ustalenia czy były przeprowadzane pomiary PEM w strefach, w których pracował skarżący, jak również jaki był ich wynik i wskazania miejsc, w których pracował skarżący oraz stref, w których skarżący pracował i czasu przebywania w tych strefach.