Wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 kwietnia 2021 r., sygn. III SA/Kr 510/21

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Hanna Knysiak-Sudyka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2021 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu U. S. od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 11 marca 2021 r. sygn. akt [...] w przedmiocie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego sprzeciw oddala.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 11 marca 2021 r., sygn. akt [...], wydaną po rozpatrzeniu odwołania skarżącej U. S. od decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] 2020 r., sygn. [...], o odmowie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny - synem A. S., na podstawie art. 17, art. 24 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 111) oraz art. 7, art. 77 i art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2020 r., poz. 256 ze zm.) uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę organowi l instancji do ponownego rozpatrzenia.

Powyższe decyzje zapadły w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Opisaną na wstępie decyzją Prezydenta Miasta orzeczono o odmowie przyznania skarżącej U. S. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawnym członkiem rodziny - synem A. S. W uzasadnieniu skarżonej decyzji organ l instancji wskazał, że zgodnie z art. 17 ust. 5 pkt 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma ustalone prawo do emerytury, tym samym osoby takie są wykluczone z kręgu beneficjentów świadczenia pielęgnacyjnego.

Od powyższej decyzji odwołanie złożyła skarżąca zarzucając organowi l instancji błędną wykładnię art. 17 ust. 5 pkt 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych w świetle przepisów Konstytucji RP, w szczególności art. 32, art. 2, art. 69 i art. 71 oraz art. 3 i art. 28 Konwencji Praw Osób Niepełnosprawnych. Wskazując na wysokość świadczenia pielęgnacyjnego oraz wysokość uzyskiwanej przez nią emerytury skarżąca podkreśliła, że cały czas sprawuje czynną opiekę nad niepełnosprawnym synem i jest cały czas w gorszej sytuacji finansowej niż osoby, które w ogóle nie pracowały i nie otrzymują emerytury. W takiej sytuacji wykładnia przepisu art. 17 ust. 5 pkt 1a ustawy o świadczeniach rodzinnych, na której oparł się organ l instancji, jest całkowicie błędna i narusza wspomniane przepisy konstytucyjne i prawa międzynarodowego, a stanowisko takie znajduje uzasadnienie w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego.