Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 19 listopada 2020 r., sygn. III SA/Gd 515/20

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Sędzia WSA Alina Dominiak, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 listopada 2020 r. sprawy ze skargi M.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 6 kwietnia 2020 r., nr (...) w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta (...) z dnia 6 lutego 2020 r., nr (...).

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 6 kwietnia 2020 r. nr (...) Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta z dnia 6 lutego 2020 r. nr (...), którą odmówiono M.K. przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad C.O..

W sprawie zaistniały następujące okoliczności faktyczne i prawne:

Organ I instancji stwierdził, że na wnioskodawczyni ciąży obowiązek alimentacyjny wobec matki C.O., mieści się ona w kręgu osób uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego wymienionych w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j.: Dz. U. 2020 poz. 111- dalej zwanej jako: "u.ś.r."), rozmiar oraz zakres sprawowanej, stałej opieki nad matką uniemożliwia wnioskodawczyni podjęcie pracy zarobkowej.

Jednakże w ocenie organu I instancji wnioskodawczyni nie spełnia przesłanki warunkującej przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, wynikającej z art. 17 ust. 1 b u.ś.r., zgodnie z którą świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, jeżeli niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18. roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia. Natomiast niepełnosprawność osoby wymagającej opieki została stwierdzona, gdy była ona osobą dorosłą (w 50 roku życia). Organ wskazał, że wydanie przez Trybunał Konstytucyjny wyroku z dnia 21 października 2014 r., sygn. akt K 38/13, odnoszącego się do art. 17 ust. 1b u.ś.r. nie oznacza wykluczenia możliwości stosowania przesłanki określonej w tym przepisie.