Wyrok WSA w Opolu z dnia 22 grudnia 2020 r., sygn. II SA/Op 62/20

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Beata Kozicka (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 22 grudnia 2020 r. sprawy ze skargi M. B. na uchwałę Rady Gminy Lubsza z dnia 25 lutego 2005 r., Nr XXV/252/2005 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

Pismem z 17 stycznia 2020 r. M. B. (dalej: strona, skarżący) wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, za pośrednictwem Rady Gminy Lubsza (dalej: Rada Gminy), skargę na jej uchwałę nr XXV/225/2005 z dnia 25 lutego 2005 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Lubsza. Skarżonej uchwale zarzucił naruszenie:

1) "art. 31 ust. 3 Konstytucji w zw. z art. 4 Konstytucji i art. 4 ustawy Prawo budowlane, który wprowadza zasadę proporcjonalności w zakresie wprowadzenia ograniczeń w korzystaniu z wolności i praw (w tym w prawa własności) poprzez wyłączenie możliwości realizacji jakiejkolwiek zabudowy mieszkaniowej na działkach leżących w granicach terenu RP, w tym na działkach Wnioskodawcy nr a i b, wieś [...], z bardzo wąskim wyjątkiem dotyczącym obiektów infrastruktury technicznej oraz urządzeń służących gospodarowaniu wodą w rolnictwie - co stanowi nadmierne ograniczenie prawa własności, bez racjonalnego uzasadnienia";

2) "art. 32 ust. 2 Konstytucji w zw. z art. 4 ustawy Prawo budowlane w wyniku nałożenia na właściciela działki nr a i b. wieś [...], ograniczeń w możliwości zabudowy działki w sposób nadmierny i znacznie większy niż na właścicieli działek sąsiednich, co narusza przewidzianą w powołanej normę zasadę równości wobec prawa".

W konkluzji, formułując powyższe zarzuty, autor skargi wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części zatwierdzającej miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla Gminy Lubsza co do działki nr a i b, wieś [...], z uwagi na jej niezgodność z przepisami prawa a także zasądzenie od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przewidzianych prawem.