Wyrok WSA w Opolu z dnia 22 października 2020 r., sygn. II SA/Op 173/20

Policja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Protokolant st. insp. sądowy Katarzyna Stec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 października 2020 r. sprawy ze skargi A. W. na orzeczenie Komendanta Wojewódzkiego Policji w Opolu z dnia 28 kwietnia 2020 r., nr [...] w przedmiocie kary dyscyplinarnej oddala skargę.

Uzasadnienie

Orzeczeniem z dnia 27 marca 2020 r., nr [...], Komendant Powiatowy Policji w [...] (zwany dalej: Komendantem Powiatowym lub organem pierwszej instancji), po dokonaniu oceny materiału dowodowego zebranego w postępowaniu dyscyplinarnym przeciwko A. W. (zwany dalej: obwinionym lub skarżącym), obwinionemu o to, że w dniu [...] listopada 2019 r. ok. godz. 4.00 w [...], [...], dopuścił się przewinienia dyscyplinarnego w ten sposób, że mając obwiązek realizacji zadań zleconych podczas odprawy do służby z zakresu wykrywania przestępstw i wykroczeń oraz ścigania ich sprawców, zaniechał tych czynności służbowych, śpiąc w tym czasie w nieoznakowanym radiowozie [...] o numerach rejestracyjnych [...], tj. o czyn z art. 132 ust. 3 pkt 2 w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2020 r. poz. 360), zwanej dalej ustawą, orzekł o ukaraniu skarżącego karą nagany. Rozstrzygnięcie zostało wydane na podstawie art. 135j ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 134 pkt 1 ustawy.

W uzasadnieniu decyzji organ szczegółowo opisał wszystkie czynności, jakie podejmował w toku postępowania dyscyplinarnego, a także przed jego wszczęciem, oraz przedstawił materiał dowodowy zgromadzony w sprawie. W kwestii opisu zdarzenia, które skutkowało prowadzeniem przedmiotowego postępowania, podał, że w dniu [...] listopada 2019 r. w godz. 21/5 funkcjonariusze M. M. i A. W. z Wydziału [...] KPP [...] pełnili służbę w patrolu kryminalnym. Służba była wykonywana w ubraniach cywilnych, nieoznakowanym radiowozem [...] o nr. rej. [...]. W ramach zadań funkcjonariusze mieli zapobiegać popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz realizować czynności operacyjne w związku z prowadzoną sprawą dotyczącą kradzieży [...], w tym typować miejsca, gdzie może dojść do ich kradzieży, ująć sprawców na gorącym uczynku, zbierać niezbędne informacje. Z raportu odprawy do służby patrolowej wynika, że funkcjonariusze nie mieli wyznaczonej godziny przerwy. Odprawiający do służby S. M. nie wyznaczył godzin przerwy. Funkcjonariuszom przekazał informację, że przerwę mogą zrealizować w miarę możliwości w trakcie służby po uprzednim uzyskaniu zgody dyżurnego lub kontrolnego służby. Ponadto dokonał sprawdzenia predyspozycji psychofizycznych funkcjonariuszy do pełnienia służby. W raporcie odprawy patrolu nie odnotował żadnych uwag i spostrzeżeń. Nadzór nad służbami w godz. 22/6 pełnił K. K. Ok. godz. 4.00 na terenie leśnym przy [...] w [...] ujawnił on wymieniony patrol, który w sposób nieprawidłowy realizował czynności służbowe, albowiem policjanci spali. Celem udokumentowania powyższej sytuacji K. K. wykonał nagranie telefonem komórkowym. W treści sporządzonych notatek M. M. i obwiniony wyjaśnili, że w trakcie służby ok. godz. 2.05 w [...] na parkingu przy ul. [...] rozpoczęli przygotowania do montażu technicznego środka wsparcia zadań operacyjnych oraz jego instalacji. Następnie ok. godz. 3.00 udali się na parking przy [...], gdzie również wyznaczono miejsce oraz przeprowadzono montaż technicznego środka wsparcia zadań operacyjnych w związku z prowadzoną sprawą operacyjną "[...]". Ok. godz. 4.00 z uwagi na zmęczenie zdecydowali zrobić przerwę w służbie. Wcześniej nie było to możliwe z uwagi na prowadzone czynności służbowe. Czas przerwy postanowili przeznaczyć na odpoczynek. Przerwa nie była wyznaczona w trakcie odprawy, dlatego zrealizowali ją po wykonaniu wymienionych czynności. Dalej organ odnotował, że na nagraniach wykonanych telefonem komórkowym przez K. K. widać obu funkcjonariuszy w pozycjach siedzących, w pochylonych do tyłu przednich fotelach, mających zamknięte oczy i pochylone głowy. Fakt, że skarżący wówczas spał, potwierdza pozycja w jakiej się znajdował w radiowozie (pozycja półleżąca, zamknięte oczy, pochylona głowa) oraz nade wszystko brak reakcji na oświetlanie latarką wnętrza radiowozu. Następnie organ wskazał na ustawowe obowiązki policjantów i odnotował, że do czasu ich służby trwającej 8 godzin wlicza się 20 minut przerwy. Podkreślił, że w trakcie nadzoru nad służbami K. K. nie wyrażał zgody, aby patrol realizował przerwę w kompleksie leśnym przy [...]. Ponadto funkcjonariusze nie powiadomili dyżurnego bądź kontrolnego służby o zamiarze zrealizowania przerwy. Zaznaczył też organ, że w dniu 3 marca 2020 r. w wyniku ponownej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego zaistniała konieczność zmiany przedstawionego zarzutu dotyczącego nieprzestrzegania zasad etyki zawodowej, na zarzut związany z zaniechaniem czynności służbowej. Nadto przypomniał, że w trakcie przesłuchania w dniu 9 marca 2020 r. skarżący wyjaśnił, iż to on miał zgłosić przerwę. Jednak w oparciu o zebrane w sprawie dowody ustalono ponad wszelką wątpliwość, że przerwa nie została zgłoszona dyżurnemu bądź kontrolnemu służby. W dalszej części uzasadnienia organ przedstawił mające zastosowanie w sprawie regulacje art. 132, art. 132a, 134h i 135g ustawy. Natomiast, analizując przesłanki w kierunku wyznaczenia czynników współmiernych względem stopnia zawinienia, skutków, stopnia naruszenia obowiązków służbowych, stwierdził, że policjanta należy uznać za winnego zarzucanego mu czynu. Z jego wyjaśnień wynika, że po montażu kamer operacyjnych obaj policjanci przystąpili ok. 3.30-3.40 do obserwacji, podczas której postanowili zrobić przerwę, jednocześnie obserwując działanie kamery. Skarżący oświadczył, że to on miał czuwać, obserwując miejsce montażu kamery oraz miał zgłosić przerwę. W trakcie obserwacji prawdopodobnie zemdlał lub zasłabł i stracił czujność. Sytuacja taka mogła mu się przydarzyć z powodu jego chorób i przyjmowanych leków. Przed służbą w dniu [...]/[...].11.2019 r. czuł się w miarę dobrze i nie zgłaszał przełożonemu, dyżurnemu bądź kontrolnemu służby występowania objawów w postaci zmęczenia, zawrotów głowy czy osłabienia. Akcentował, że dotychczas wzorowo pełnił służbę, a na zaistniałą sytuację świadomie nie miał wpływu. Pozytywną opinię o przebiegu służby skarżącego potwierdzili jego przełożeni. Zdaniem organu, w tak ustalonych okolicznościach sprawy można mówić o nieumyślności popełnienia zarzucanego skarżącemu przewinienia dyscyplinarnego. Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje bowiem, że jego postępowanie było wynikiem lekkomyślności. W tym kontekście niewiarygodne jest wyjaśnienie obwinionego, że prawdopodobnie zemdlał lub zasłabł i stracił czujność z powodu zażywania leków. Funkcjonariusz, zażywając na stałe leki przepisane przez lekarza, co najmniej powinien zdawać sobie sprawę z ewentualnych skutków ubocznych i tym samym je akceptować. Przy czym powinien pamiętać, że służba w Policji wymaga szczególnych predyspozycji psychofizycznych oraz podporządkowania się szczególnej dyscyplinie. Pełnienie służby to z pewnością nie jest czas na spanie. Zaznaczył organ, że funkcjonariuszom przysługiwała przerwa, jednak jej nie zgłosili, a spanie na służbie stanowi naruszenie dyscypliny służbowej przez zaniechanie realizacji podstawowych czynności służbowych policjanta, do których zaliczamy m.in. wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców. Dodał organ, że w prowadzonym postępowaniu za wiarygodne uznano dowody w postaci zeznań K. K., S. M., nagrania wykonane przez K. K. oraz odsłuch korespondencji [...]. Za niewiarygodne uznano wyjaśnienie obwinionego, że zamierzał zgłosić przerwę, lecz z uwagi na wystąpienie skutków ubocznych zażywanych na stałe leków prawdopodobnie zemdlał lub zasłabł i stracił czujność. W przekonaniu organu, orzeczona kara dyscyplinarna nagany jest współmierna do popełnionego przewinienia dyscyplinarnego i stopnia zawinienia oraz w pełni uzasadniona.