Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lipca 2020 r., sygn. I SA/Wa 2617/19

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Kowalska Sędziowie WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Joanna Skiba Protokolant referent - stażysta Beata Karczewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lipca 2020 r. sprawy ze skargi Skarbu Państwa - Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w [...] na decyzję Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia [...] października 2019 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] 2. zasądza od Ministra Rozwoju na rzecz Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad w [...] kwotę 580 (pięćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Minister Finansów, Inwestycji i Rozwoju decyzją z dnia [...] października 2019 r., nr [...], po rozpoznaniu odwołania Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad, utrzymał w mocy decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odszkodowania za prawo własności nieruchomości położonej w gminie [...], oznaczonej jako działki nr [...] i nr [...], stanowiącej własność małżonków M. M. i A.M., przeznaczonej pod budowę drogi ekspresowej S17.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że przedmiotowa nieruchomość decyzją Wojewody [...] z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej została przeznaczona pod budowę drogi ekspresowej S17 [...] (w. [...]) - [...]. Powyższa decyzja stała się ostateczna w dniu [...] czerwca 2018 r.

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] orzekł o przyznaniu odszkodowania za prawo własności przedmiotowej nieruchomości oznaczonej jako działki nr [...] i nr [...], stanowiącej własność małżonków M. M. i A. M.

Nie zgadzając się z tym rozstrzygnięciem, Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad złożył odwołanie. W uzasadnieniu zarzucił, że operat szacunkowy sporządzony na potrzeby ustalenia wysokości odszkodowania zawiera sprzeczności i niespójności, które powodują, że nie może zostać uznany za wiarygodny dowód w sprawie. W ocenie odwołującego przyjęte przez biegłą cechy rynkowe "lokalizacja szczegółowa" oraz "sąsiedztwo i otoczenie" są tożsame i wzajemnie się wykluczają. Podniósł, że wyceniana nieruchomość uzyskała ocenę cechy U2 - lokalizacja szczegółowa na poziomie dobrym, co uzasadniono położeniem w przestrzeni rolniczej z dobrym dostępem do zabudowy siedliskowej i obiektów usługowo-handlowych i jednocześnie taką samą ocenę cechy U3 - sąsiedztwo i otoczenie, co uzasadniono położeniem w przestrzeni rolniczej z pojedyncza zabudową. Zdaniem skarżącego nieruchomość położona w przestrzeni rolniczej z pojedynczą zabudową nigdy nie będzie miała dobrego dostępu do obiektów handlowo-usługowych. Odwołujący zarzucił, że jedna z cech rynkowych została sztucznie wyodrębniona na potrzeby wyceny i nie odzwierciedla realiów rynkowych. W tej sytuacji odwołujący się wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do organu I instancji.