Wyrok WSA w Lublinie z dnia 14 lipca 2020 r., sygn. II SA/Lu 762/19

Budowlane prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak Sędziowie Sędzia WSA Joanna Cylc-Malec (sprawozdawca), Sędzia WSA Grzegorz Grymuza Protokolant Referent Radosław Dudek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2020 r. sprawy ze skarg A. K. i Ł. K. na decyzję Wojewody z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Starosty [...] z dnia [...] r. nr [...], znak [...]; 2. zasądza od Wojewody na rzecz A. K. i Ł. K. kwotę po [...] ([...]) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewoda decyzją z dnia [...] r.nr [...] [...] po rozpatrzeniu odwołania A. K. i Ł. K., reprezentowanych przez A. K., na podstawie art. 138 § 1 k.p.a. i art. 80 ust. 1 pkt 2, art. 81 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r., poz. 1186), dalej jako "pr. bud." utrzymał w mocy wydaną po wznowieniu postępowania decyzję Starosty [...] z dnia [...] r., znak: [...] o odmowie uchylenia decyzji tego Starosty z dnia [...] r., znak: [...] udzielającej W. R. pozwolenia na budowę płyty obornikowej wraz ze zbiornikiem na wody gnojowe w miejscowości B., gm. R. P. na terenach zabudowy zagrodowej na działce nr ew. [...] w obrębie ewid. [...] B..

W uzasadnieniu organ odwoławczy przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy:

W dniu [...] r. Ł. K. zwrócił się do organu I instancji o wznowienie postępowania w sprawie udzielenia pozwolenia na budowę płyty obornikowej wraz ze zbiornikiem na wody gnojowe w miejscowości B., gm. R. P., w terenach zabudowy zagrodowej na działce nr ew. [...]. Jako podstawę wznowienia wskazał art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. podnosząc, że nie zapewniono mu udziału w tym postępowaniu, natomiast jako właściciel działki sąsiadującej z terenem inwestycji nr ewid. [...] w B., powinien być uznany za stronę.

Postanowieniem z dnia [...] r. organ I instancji wznowił postępowanie, w toku którego za stronę tego postępowania uznał także żonę Ł. K. - A. K., będącą razem z nim współwłaścicielką działki nr ewid. [...], która również wskazywała, że została pominięta w postępowaniu o wydanie pozwolenia na budowę spornej płyty obornikowej. Następnie wskazaną wyżej decyzją z dnia [...] r., orzekł o odmowie uchylenia tej decyzji, uznając, że oboje małżonkowie nie posiadali przymiotu strony w tej sprawie. Organ wyjaśnił, że zgodnie z art. 28 ust. 2 pr. bud. stronami postępowania w sprawie pozwolenia na budowę są właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu, przy czym przez obszar oddziaływania obiektu budowlanego, należy rozumieć, zgodnie z art. 3 pkt 20 Pr. bud., teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. Wskazał, że budowa została zaprojektowana zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 7 października 1997 r., w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie (tj. z dnia 1 sierpnia 2013 r., Dz.U. z 2014 r. poz. 81), dalej jako "rozporządzenie w/s w.t.b.r.", tj. w odległości 4 m od granicy działki nr ew. [...], w odległości 15 m od granicy działki nr ew. [...] - pasa drogowego i w odległości 36 m od istniejącego budynku mieszkalnego na działce nr ew. [...], należącej do skarżącego. Inwestycja jest zgodna z planem miejscowym Rady G. P., zatwierdzonym Uchwałą Rady G. P. z dnia [...] r., Nr [...] Działka nr ew. [...], objęta inwestycją, położona jest w terenach przeznaczonych pod zabudowę zagrodową z niezbędnymi obiektami towarzyszącymi związanymi z gospodarką rolną (symbol w planie [...]). Jako przeznaczenie dopuszczalne plan przewiduje realizację obiektów o funkcji usługowo - produkcyjnej, które nie powodują żadnej uciążliwości. Starosta ponownie określił obszar oddziaływania inwestycji i wziął pod uwagę możliwość realizacji budynków służących przetwórstwu artykułów rolno- spożywczych i magazynów środków spożywczych, dla których odległość powinna wynosić 50 m.