Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 9 czerwca 2020 r., sygn. II SA/Rz 136/20

Inspekcja sanitarna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Marcin Kamiński /spr./ Sędziowie WSA Piotr Godlewski NSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 9 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi X na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia choroby zawodowej -skargę oddala-

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi [...] Sp. z o. o. z siedzibą w [...] (skarżąca Spółka) jest decyzja [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w [...] (organ odwoławczy) z dnia [...] listopada 2019 r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] (organ I instancji) Nr [...] z dnia [...] września 2019 r. znak: [...] wydaną w przedmiocie stwierdzenia choroby zawodowej.

Kwestionowana decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym.

Decyzją Nr [...] z dnia [...] września 2019 r. znak: [...] organ I instancji działając na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (k.p.a.) i art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, po rozpatrzeniu zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej u E. K. (uczestniczki) - stwierdził chorobę zawodową - przewlekłe choroby obwodowego układu nerwowego wywołane sposobem wykonywania pracy: zespół cieśni w obrębie nadgarstka, wymienioną w poz. 20/1 wykazu chorób zawodowych określonego w przepisach w sprawie chorób zawodowych, wydanych na podstawie art. 237 § 1 pkt 3-6 i § 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (k.p.).

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji podał, że E. K. (uczestniczka) była zatrudniona w okresie od dnia 24 lutego 1997 r. do dnia 31 października 1997 r. w [...] na stanowisku obuwnik, gdzie według oświadczenia wykonywała prace związane produkcją obuwia, głównie ręczne tj. wklejanie zapiętki - usztywniacza do butów. Polegało to na namoczeniu zapiętki w kleju a następnie włożeniu do buta, odpowiednim ułożeniu i dociśnięciu dłonią. Następnie za pomocą pędzla nakładała klej na spód buta. W jednej ręce trzymała buta nałożonego na kopyto drewniane a w drugiej ręce podeszwę i poprzez dociśnięcie sklejała te elementy ze sobą. Praca odbywała się w pozycji stojącej. Przy klejeniu obuwia występowały różnorodne ruchy w tym ruchy: zginania, prostowania nadgarstków, ruchy zakręcania i odkręcania, chwytania i przytrzymywania palcami, dociskania palcami i całą dłonią. Organ wskazał, że są to ruchy powtarzalne - trudno określić ilość wykonywania w/w ruchów na zmianę roboczą. Ruchy te były przerywane innymi partiami ruchów, np. pobieraniem elementów, dociskaniem.