Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 20 lutego 2020 r., sygn. II SA/Rz 1265/19

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Piotr Godlewski Sędziowie WSA Magdalena Józefczyk WSA Paweł Zaborniak /spr./ Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lutego 2020 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję i decyzję Burmistrza Miasta z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej M. B. kwotę 607 zł /słownie: sześćset siedem złotych/ tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi M.B. jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej SKO) z dnia [...] września 2019 r., nr [...], wydana w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad córką S.B.

W zaskarżonej do Sądu decyzji Organ przyjął, iż wnioskiem z dnia [...] lipca 2019 r. M.B. wystąpiła o ustalenie jej prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną od urodzenia córką S.B. W wyniku rozpatrzenia tak złożonego wniosku Burmistrz Miasta decyzją z dnia [...] lipca 2019 r., znak [...], odmówił wnioskodawczyni przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego. Decyzję odmowną uzasadniono tym, że wnioskodawczyni jest osobą uprawnioną do emerytury, co stosownie do treści art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 2220 ze zm.; zwana dalej u.ś.r.) stanowi negatywną przesłankę uniemożliwiającą uwzględnienie złożonego wniosku. Jednocześnie przyznano, iż M.B. sprawuje nieprzerwanie od 41 lat opiekę nad córką, która posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności na stałe, a niepełnosprawność ta istnieje od urodzenia.

W odwołaniu od w/w decyzji Burmistrza M.B. podniosła, że występowała o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego w wysokości stanowiącej różnice pomiędzy aktualną pełną wysokością kwoty świadczenia, a pobieraną emeryturą netto. Wydanie decyzji odmownej w oparciu o brzmienie art. 17 ust. 5 u.ś.r. świadczy o pominięciu przez Organ celów tej ustawy oraz pominięciu zapewnienia zgodności wykładni przepisu z Konstytucją RP. Za przyznaniem świadczenia w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy pełną wysokość świadczenia pielęgnacyjnego, a pobieraną emeryturą przemawia stanowisko zawarte w wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim o sygn. II SA/Go 833/18.