Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. II SA/Ol 992/19

Inspekcja sanitarna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie sędzia WSA Adam Matuszak sędzia WSA Ewa Osipuk (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Marta Kudła po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi D. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "{[...]" Państwowy Graniczny Inspektor Sanitarny, działając na podstawie 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 2096 z późn. zm.), dalej jako: "k.p.a." i art. 5 pkt 4a w zw. z art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r.

o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U z 2019 r. poz. 59) oraz art. 2351 i art. 2352 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040), dalej jako: "k.p.", § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r.

w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1367), dalej jako: "rozporządzenie", po rozpatrzeniu zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej, nie stwierdził choroby zawodowej u D. K (skarżący) - przewlekłej choroby układu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy: przewlekłe uszkodzenie łąkotki u osób wykonujących pracę w pozycji klęczącej lub kucznej.

W uzasadnieniu decyzji organ przedstawił przebieg postępowania, dotychczasowy przebieg zatrudnienia skarżącego i opis jego stanowiska pracy. Organ podkreślił, że w sprawie zostały wydane orzeczenia lekarskie o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej: nr "[..]" z dnia "[...]" wystawione przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy (dalej także "WOMP") oraz nr "[...]" z dnia ‘[...]", wystawione przez Instytut Medycyny Pracy (dalej także "IMP").

Zgodnie z art. 2351 k.p., warunkiem wydania decyzji o stwierdzeniu choroby zawodowej jest rozpoznanie choroby wymienionej w załączniku do rozporządzenia, jeśli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanym - narażeniem zawodowym. Organ stwierdził, że - jak wskazały właściwe do orzekania w zakresie chorób zawodowych jednostki orzecznicze I-go i II-go stopnia, ocena warunków pracy D. K. nie pozwala na bezsporne lub wysoko uprawdopodobnione stwierdzenie, że jego choroba została spowodowana sposobem wykonywania pracy.