Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 grudnia 2019 r., sygn. III SA/Wa 905/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Beata Sobocha, Sędziowie sędzia del. SO Agnieszka Baran (sprawozdawca), sędzia WSA Jacek Kaute, Protokolant sekretarz sądowy Paweł Smulski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi B. W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia [...] lutego 2019 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz B. W. kwotę 2091 zł (słownie: dwa tysiące dziewięćdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Jak wynika z akt sprawy B.W. (dalej: skarżąca) w 2014 r. prowadziła działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej artykułów spożywczych, stacja paliwowa i gazowa oraz stacja diagnostyczna. Prowadziła podatkową księgę przychodów i rozchodów rozliczając podatek dochodowy według zasad określonych w art. 27 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r.. poz. 361 ze zm., dalej: updof).

W dniu 29 kwietnia 2013 r. złożyła do Urzędu Skarbowego w G. zeznanie PIT-36 za 2014 rok w którym wykazała: przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej w wysokości 2 844 192,71 zł, koszty uzyskania przychodu 3 131 517,62 zł, oraz stratę w kwocie 287 324,91 zł

Pismem z 4 maja 2015 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. (dalej: organ I instancji) zawiadomił skarżącą o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej za okres 1.01.2014 r.-1.12.2014 r. Następnie przeprowadzono u skarżącej kontrolę podatkową w zakresie sprawdzenia prawidłowości i rzetelności rozliczeń z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za okres 1.01.2014 r. - 31.12.2014 r. Kontrolę zakończono protokołem kontroli podatkowej. W wyniku przeprowadzonej kontroli stwierdzono, że skarżąca w 2014 r. zawyżyła koszty uzyskania przychodu w tym: