Wyrok WSA w Łodzi z dnia 29 października 2019 r., sygn. I SA/Łd 417/19

Podatek dochodowy od osób prawnych; Podatkowe postępowanie

Dnia 29 października 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Adamczyk Sędziowie Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia WSA Cezary Koziński (spr.) Protokolant st. specjalista Lidia Porczyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2019 roku sprawy ze skargi A Sp. z o.o. z/s w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2011 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r. nr [...] ([...]) Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika [...] Urzędu Skarbowego Ł.-G. z [...] r. określającą "A" Sp. z o.o. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2011r. w kwocie 197.096,00 zł.

Organ odwoławczy wskazał, iż istotę sporu w przedmiotowej sprawie stanowi kwestia zasadności wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów roku podatkowego 2011 wartości wynikających z 23 faktur VAT wystawionych przez "B" Sp. z o.o. i "C" K. N., które nie odzwierciedlały rzeczywiście przeprowadzonych transakcji zakupu przędzy.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej potwierdził ustalenia organu podatkowego pierwszej instancji, że Spółka "A" uczestniczyła w procederze pozyskiwania fałszywych faktur, którego celem było osiągnięcie korzyści podatkowych w postaci zmniejszenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz uzyskiwania zwrotu nadwyżki w podatku od towarów i usług. Działania "A" Sp. z o.o. miały na celu jedynie zalegalizowanie nabycia przędzy pochodzącej z nieznanych źródeł, tj. od podmiotów podszywających się pod powyższe firmy. Faktury wystawione przez "B" Sp. z o.o. i "C" w rzeczywistości zostały wystawione przez podmioty, które nie są stronami transakcji opisanych w tychże fakturach, tym samym nie mogą być podstawą do zaliczenia kwot z nich wynikających do kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji organy podatkowe uznały, że wynikające z 23 faktur VAT kwoty nie mogą mieć związku z przychodem uzyskanym przez Spółkę "A". Ponadto nie mogą stanowić podstawy zapisów w księdze rachunkowej ponieważ nie są zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych. W rozpatrywanej sprawie Spółka "A" nie przedstawiła żadnych wiarygodnych dowodów świadczących o tym, że dostawy przędzy wykazane na zakwestionowanych fakturach VAT zostały dokonane przez te właśnie firmy (tj. "B" Sp. z o.o. i "C" K. N.).