Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 24 września 2019 r., sygn. I SA/Rz 424/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S.WSA Jarosław Szaro, Sędzia WSA Piotr Popek (spr.), Asesor WSA Jacek Boratyn, Protokolant sekr. sąd. Karolina Dźwierzyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 września 2019 r. sprawy ze skargi Syndyka Masy Upadłości C. Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej w K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2019 r., nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2013 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] kwietnia 2019r. nr [...], Dyrektor Izby Administracji Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania Syndyka Masy Upadłości A. Spółka z o.o. w upadłości likwidacyjnej utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] lutego 2018 r., nr: [...] określającą w podatku od towarów i usług za grudzień 2013 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy w kwocie 0 zł oraz kwotę do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz.U. z 2011r., nr 177, poz. 1054 z późn.zm., dalej: ustawa o VAT) w wysokości 1.149.065 zł wykazaną w wymienionych w decyzji fakturach VAT.

Jak wynika z akt sprawy, w stosunku do podatnika przeprowadzona została kontrola podatkowa w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku od towarów i usług za grudzień 2013r. W okresie objętym kontrolą Spółka deklarowała wyłącznie sprzedaż opodatkowaną stawką VAT w wysokości 23% udokumentowaną fakturami VAT wystawionymi na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Nie zatrudniała pracowników.

W wyniku kontroli organ I instancji stwierdził, że Spółka w kontrolowanym okresie uczestniczyła w łańcuchach dostaw telefonów komórkowych, w których transakcje nie dokumentowały faktycznie wykonanych czynności w celu prowadzenia działalności gospodarczej, a jedynie je uprawdopodobniały w celu wyłudzenia podatku od towarów i usług, tj. uczestniczyła w procederze noszącym cechy tzw. "oszustwa karuzelowego" polegającego na krajowym i wewnątrzwspólnotowym obrocie telefonami komórkowymi prowadzonym w celu wyłudzenia podatku VAT, w którym pełniła role tzw. bufora. W ocenie organu I instancji Spółka wiedziała lub powinna była wiedzieć, że transakcje dotyczące handlu telefonami komórkowymi wiązały się z oszustwem w podatku od towarów i usług.