Wyrok WSA w Lublinie z dnia 4 lipca 2019 r., sygn. II SA/Lu 170/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza (sprawozdawca), Asesor sądowy Jerzy Parchomiuk, Protokolant Referent Jacek Zięba, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 lipca 2019 r. sprawy ze skargi B. Ż. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] r. nr [...].

Uzasadnienie

Prezydent Miasta L. decyzją z [...] grudnia 2018 r., znak: [...], wydaną na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 i ust. 1b ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 2220; dalej także: u.ś.r.), orzekł o odmowie przyznania B. Ż. (dalej także: skarżący) świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad niepełnosprawną w stopniu znacznym żoną Z. Ż.. Powodem tej odmowy, jak wskazał organ, jest fakt, że niepełnosprawność żony skarżącego nie powstała przed ukończeniem 18. roku życia ani w trakcie nauki w szkole bądź w szkole wyższej - jednakże przed ukończeniem 25. roku życia.

W odwołaniu od tej decyzji skarżący zarzucił, że decyzja ta jest dla niego bardzo krzywdząca, a zarazem nielogiczna, albowiem - w jego ocenie - złożone do akt sprawy orzeczenie o stopniu niepełnosprawności jednoznacznie wskazuje, że żona już w dzieciństwie zachorowała na chorobę Heinego-Medina. Dzieciństwo zaś, co jest oczywiste, to właśnie okres przed ukończeniem 18 roku życia.