Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 15 stycznia 2019 r., sygn. I SA/Rz 812/18

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Jacek Surmacz Sędzia WSA Grzegorz Panek Asesor WSA Jacek Boratyn /spr./ Protokolant sekr. sąd. Anna Kotowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi L.K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej za 2014 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w [...], decyzją z dnia [...] lipca 2018 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania L. K. - zwanego dalej skarżącym, od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...] czerwca 2017 r., nr [...], w przedmiocie określenia skarżącemu zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 r., od dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, w wysokości 142 029 zł, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W stanie faktycznym przedmiotowej sprawy skarżący od 2 stycznia 2007 r. prowadził działalność gospodarczą, polegającą między innymi, po rozszerzeniu jej zakresu, na realizacji projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz działalność deweloperską. Począwszy od 1 stycznia 2010 r. wybrał sposób opodatkowania prowadzonej przez siebie działalności, na zasadach określonych w art. 30 c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm., zwanej dalej ustawą o podatku dochodowym). Dla potrzeb podatku dochodowego skarżący prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W złożonym w dniu 29 kwietnia 2015 r., na formularzu PIT-36L, zeznaniu podatkowym za 2014 r. skarżący wykazał: przychód z działalności gospodarczej w wysokości 288 377,78 zł, koszty uzyskania przychodu w wysokości 584 881,62 zł i stratę w kwocie 296 503,84 zł.

W 2014 r. skarżący, umową z dnia 14 marca tego roku, dokonał zamiany należącej do niego nieruchomości lokalowej, wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, na nieruchomość gruntową. Nabyta przez niego nieruchomość obejmowała dwie działki ewidencyjne, zabudowane budynkiem mieszkalnym i drugim budynkiem o funkcji transport i łączność, których stan strony umowy określiły jako kwalifikujący oba obiekty do generalnego remontu, bądź rozbiórki.