Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 16 stycznia 2019 r., sygn. I SA/Bk 663/18

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński, Sędziowie sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz (spr.), sędzia WSA Andrzej Melezini, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi S. Sp. z o.o. w B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w B. z dnia [...] września 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych za 2017 r. wraz z odsetkami w ramach pomocy de minimis oddala skargę

Uzasadnienie

S. Sp. z o.o. w B. (dalej powoływana jako "Spółka") wnioskiem z dnia [...] kwietnia 2018 r. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w H. o umorzenie w całości zaległości podatkowej wraz z odsetkami w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 2017 w kwocie 600.683,00 zł. Zdaniem Spółki, umorzenie zaległości jest uzasadnione nadzwyczajnym ważnym interesem Spółki, gdyż nadzwyczajnym, losowym zjawiskiem był pożar, który pozbawił Spółkę całego majątku a ponadto, na skutek braku wypłaty pełnego odszkodowania przez P. w ustawowym terminie tj. w 2010 r. oraz ciągnącym się przez ponad 6 lat postepowaniem sądowym Spółka została pozbawiona możliwości zaliczenia poniesionych wcześniej kosztów utraconego w wyniku pożaru wybudowanego kompleksu hotelowego S. a także odliczania jakiejkolwiek amortyzacji utraconych w wyniku pożaru składników majątku. Spółka podniosła również, że w wyniku pożaru doszło do całkowitej utraty zdolności płatniczej Spółki, gdyż utraciła ona cały majątek wykorzystywany do prowadzonej działalności gospodarczej, a konieczność zapłaty zaległości podatkowej będzie oznaczać, że Spółka nie będzie posiadała wystarczających możliwości i środków finansowych, aby móc ubiegać się o kredyt na odbudowę spalonego budynku oraz budowli. Spółka wskazała, że de facto nie otrzymała odszkodowania, gdyż kwota zasądzona od ZUS trafiła niemal w całości do Banku, a zapłata zaległości podatkowej stanowiłaby niesprawiedliwą sankcję, gdyż podatek CIT musiałby być zapłacony od dochodu wirtualnego, tj. który faktycznie i bezzwrotnie otrzymał Bank X.