Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 2 lutego 2017 r., sygn. I SA/Po 1725/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna - Kubicka Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska - Tylewicz (spr.) Protokolant: sekretarz sądowy Krzysztof Dzierzgowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 02 lutego 2017 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2009-2011 wraz z odsetkami oddala skargę.

Uzasadnienie

Burmistrz Gminy K. decyzją z dnia 01 grudnia 2011 r., nr [...] odmówił X. sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej zwanej również skarżącą) umorzenia zaległości podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości za lata 2009 i 2010 wraz z odsetkami za zwłokę oraz z tytułu podatku od nieruchomości za 2011 r. (raty I-IX) wraz z odsetkami za zwłokę, w ramach pomocy de minimis.

Skarżąca uzasadniając wniosek o udzielenie ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych wskazała, że nieruchomość, której jest właścicielem, nie ma drogi dojazdowej, a ruch po leśnych drogach, stosownie do ustawy o lasach jest zabroniony. W uzasadnieniu swojej decyzji organ I instancji wyjaśnił, że decyzją z dnia 7 października 2011 r., umorzono postępowanie podatkowe w sprawie umorzenia podatku oraz odsetek za zwłokę za miesiąc grudzień 2007 r. oraz za 2008 r., bowiem na dzień złożenia wniosku (07 października 2011 r.), skarżąca nie posiadała zaległości podatkowych z tytułu podatku od nieruchomości za ww. okresy. W ocenie Burmistrz Gminy K. sytuacja finansowa skarżącej oraz doznawane przez nią trudności z dojazdem do nieruchomości nie uzasadniają udzielenia ulgi w formie umorzenia zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę. Zaległości nie powstały bowiem wskutek okoliczności nadzwyczajnych - niezależnych od podatnika. Skarżąca przejęła opodatkowaną nieruchomość, w ramach rozliczenia z innym podmiotem. Zdaniem organu I instancji podatnik musi sam ponosić skutki swoich decyzji. Okoliczność związana z brakiem dostępu z działki do drogi publicznej ma charakter prawny, pozostając bez wpływu na kwalifikację tego gruntu dla potrzeb podatku od nieruchomości. Kwestie związane z zapewnieniem dostępu do drogi publicznej mają charakter typowo cywilnoprawny, a skarżąca miała i nadal ma możliwość ustanowienia służebności gruntowej. Organ I instancji wskazał, że badając sytuację ekonomiczno-majątkową skarżącej dokonał analizy przedłożonych dokumentów (w tym sprawozdań finansowych), tj.: bilansów za lata 2008-2010, rachunku zysków i strat za lata 2008-2010, sprawozdania o przychodach, kosztach i wyniku finansowym oraz o nakładach na środki trwałe za okres od początku roku do końca II kwartału 2011 r., z których wynika, że znaczna część środków finansowych w badanym okresie została i najprawdopodobniej jest nadal ulokowana w krótkoterminowych aktywach finansowych, tj. w udzielonych pożyczkach. Organ pierwszej instancji stwierdził, że skoro skarżąca posiada środki na udzielanie pożyczek, to powinna również posiadać środki na uregulowanie należności podatkowych. Z uwagi na powyższe jej sytuacja nie uzasadnia udzielenia ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych.