Wyrok WSA w Łodzi z dnia 22 listopada 2018 r., sygn. II SA/Łd 870/18

Zagospodarowanie przestrzenne

Dnia 22 listopada 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Protokolant St. sekretarz sądowy Anna Łyżwa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 listopada 2018 roku sprawy ze skargi A. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza W. nr [...] znak: [...], z dnia [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. na rzecz skarżącego A. M. kwotę 500 (pięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania. a.bł.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Burmistrz W. ustalił, na wniosek M. M., warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie hali namiotowej z przeznaczeniem na magazyn towarów handlowych, na terenie działki nr 357/2, obręb [...], gm. W.. Organ stwierdził, że inwestycja spełnia łącznie warunki i wymagania wynikające z art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz.U. z 2017.1073 ze zm dalej powoływanej jako u.p.z.p.). powyższa decyzja został uchylona przez organ odwoławczy z uwagi na wady analizy urbanistycznej.

W toku postępowania inwestor zmienił żądanie w zakresie parametru wysokości kalenicy do 7 m a okapu do 4,5 metra (wniosek z dnia 2.01.2017r.). Następnie w dniu 7 czerwca 2017 roku zmienił wniosek, zwracając się o ustalenie warunków zabudowy dla hali magazynowej.

Po ponownym rozpatrzeniu sprawy Burmistrz W. decyzją z dnia [...], znak: [...], ustalił warunki zabudowy dla wspomnianej inwestycji, stwierdzając, że wszystkie wymagania określone w art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zostały spełnione.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł A. M., który zarzucił niezgodność decyzji z art. 61 ust. 1 u.p.z.p. i wymogiem kontynuacji funkcji, gdyż planowana inwestycja ma powstać w bezpośrednim sąsiedztwie zabudowy mieszkaniowej, której forma architektoniczna, gabaryty i funkcja są całkowicie odmienne od wnioskowanego zamierzenia budowalnego. Występująca na tym terenie zabudowa, to niewielkie, o pow. 120-150 m2 domy jednorodzinne i jeszcze mniejsze przyległe budynki gospodarcze. Planowana zabudowa ma mieć wielokrotnie większe gabaryty, a jej forma architektoniczna różni się całkowicie od ustalonych form zabudowy jednorodzinnej. Nadto skarżący zarzucił niezgodność z wymogiem § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki mieszkalne i ich usytuowanie wskazując, że w zabudowie jednorodzinnej, uwzględniając przepisy odrębne oraz zawarte w § 13, 60 i 271-273, dopuszcza się sytuowanie budynku ścianą bez otworów okiennych lub drzwiowych bezpośrednio przy granicy z działką budowlaną, lub w odległości mniejszej niż określona w ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, lecz nie mniejszej niż 1,5 m, na działce budowlanej o szerokości mniejszej niż 16 m. Działka nr 357/2 ma szerokość większą niż 16 m. Ponadto, wskazał, że decyzja nie uwzględnia przyszłego oddziaływania na działkę nr 356, brakuje w niej także analizy uciążliwości zwiększonego i nieznanego gabarytowo transportu dostawczego. Na podstawie tych zarzutów skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji jako niezgodnej z prawem.