Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 17 października 2018 r., sygn. II SA/Rz 208/18

Zagospodarowanie przestrzenne; Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Magdalena Józefczyk Sędziowie WSA Joanna Zdrzałka /spr./ WSA Elżbieta Mazur - Selwa Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 października 2018 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego J. G. kwotę 997 zł /słownie: dziewięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

II SA/Rz 208/18

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2017 r. JG (inwestor) zwrócił się do Wójta Gminy [...] o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego i budynku gospodarczego w zabudowie zagrodowej, na działce nr 98, położonej w miejscowości [...].

Decyzją z dnia [...] października 2017 r. nr [...], Wójt Gminy [...] odmówił ustalania warunków zabudowy dla wnioskowanego przedsięwzięcia.

Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie podał, że teren objęty wnioskiem nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, natomiast w 60% leży w obszarze przeznaczonym dla realizacji celu publicznego w poprzednio obowiązujących planach miejscowych, obejmujących obszar wód projektowanego zbiornika wodnego dużej retencji [...]. Organ I instancji podniósł, że przeprowadzona analiza urbanistyczna wykazała, iż lokalizacja wnioskowanej inwestycji nie spełnia przesłanki określonej w art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1073 z późn. zm.) - dalej: "u.p.z.p.", tj. warunku "dobrego sąsiedztwa". Ponadto w opisywanej sprawie nie zachodzą podstawy do zastosowania wyjątku od ww. zasady, wskazane w art. 61 ust. 4 u.p.z.p. i odnoszące się do zabudowy zagrodowej, w przypadku gdy powierzchnia gospodarstwa rolnego związanego z tą zabudową przekracza średnią powierzchnię gospodarstwa rolnego w danej gminie. Skarżący nie wykazał bowiem, aby istniał realny związek pomiędzy gruntami rolnymi skarżącego a planowaną zabudową w ramach zabudowy zagrodowej. Wprawdzie z zaświadczenia Wójta z 13 czerwca 2017 r. wynika, że wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne od 21 kwietnia 1998 r., a wielkość posiadanych przez niego gruntów rolnych na terenie Gminy [...] przewyższa średnią powierzchnię gruntów rolnych wymaganą dla gospodarstwa rolnego w tej Gminie, jednakże - zdaniem organu - sam fakt posiadania gruntów rolnych o powierzchni przewyższającej średnią powierzchnię gospodarstw rolnych w gminie nie jest wystarczająca przesłanką do uznania ich właściciela za rolnika.