Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 czerwca 2018 r., sygn. III SA/Gl 315/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankiewicz, Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Kandut (spr.), Sędzia WSA Adam Nita, Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 czerwca 2018 r. sprawy ze skargi Gminy Miasta J. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną; 2. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę [...] zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

We wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług (dalej zwany PTU) w zakresie uznania Gminy J. za podatnika PTU z tytułu zbycia mienia nabytego nieodpłatnie w drodze darowizny, spadkobrania ustawowego lub na podstawie tzw. ustawy komunalizacyjnej, przedstawiono następujący stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe:

Gmina, będąca miastem na prawach powiatu, jest zarejestrowanym podatnikiem PTU, powołanym do wykonywania zadań publicznych określonych odrębnymi przepisami. Gmina posiada w swoich zasobach składniki majątku, głównie nieruchomości zabudowane i niezabudowane, nabyte nieodpłatnie z mocy prawa na podstawie ustawy z 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. nr 32, poz. 191 ze zm. - dalej zwana ustawą o samorządzie lub ustawą komunalizacyjną), bądź pod tytułem darmym w drodze darowizny lub spadkobrania ustawowego.

Jedną część nabytych w ten sposób nieruchomości Gmina przeznaczyła na potrzeby wykonywania zadań publicznych, w tym działalności gospodarczej (np. najem, dzierżawę). Druga część nie była nigdy wykorzystywana do wykonywania jakiejkolwiek działalności, w szczególności nie była oddana w najem, dzierżawę, użytkowanie wieczyste, ani nie była wykorzystywana przez Gminę do jej działalności jak organ władzy publicznej. Na nieruchomości te nie ponosiła żadnych nakładów, w tym inwestycyjnych, na modernizację lub ulepszenie. Gmina pełniła w stosunku do tych nieruchomości (tej części) jedynie funkcje właścicielskie.