Wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 marca 2018 r., sygn. I SA/Wa 1488/17

Komunalizacja mienia

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Emilia Lewandowska Sędziowie WSA Małgorzata Boniecka- Płaczkowska WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant starszy referent Justyna Kobylarczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 marca 2018 r. sprawy ze skargi Gminy D. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] lipca 2017 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia [...] lipca 2017 r., po rozpatrzeniu odwołania Gminy D. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2015 r. stwierdzającej nabycie przez skarżącą Gminę z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 r., nieodpłatnie prawa własności nieruchomości Skarbu Państwa, położonej w [...], gmina D., oznaczonej numerem ewidencyjnym [...] o powierzchni [...] ha, utrzymała w mocy decyzję organu I instancji.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2015 r. stwierdził nabycie przez skarżącą Gminę z mocy prawa, z dniem 27 maja 1990 r., nieodpłatnie prawa własności przedmiotowej nieruchomości. W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że zgodnie z zaświadczeniem Starosty [...] z dnia 28 listopada 2013 r. przedmiotowa nieruchomość w dniu 27 maja 1990 r. stanowiła własność Skarbu Państwa - we władaniu Dyrekcji Okręgowej Dróg Publicznych w [...] (użytek - droga). Obecnie w ewidencji gruntów i budynków jako właściciel wpisany jest Skarb Państwa, natomiast jako władający Starosta. Stan władania przedmiotową nieruchomością na dzień 27 maja 1990 r. ustalono na podstawie rejestrów prowadzonych w formie analogowej do 1992 r., co wynika z pisma Starosty z dnia 30 listopada 2015 r. W rejestrach tych znajdują się ręcznie dokonane skreślenia w rubryce "władający", bez określenia numeru zmiany, na podstawie której dokonano nowych wpisów, brak jest też jakichkolwiek dokumentów potwierdzających słuszność dokonania przedmiotowych zmian (decyzji, protokołów lub innych dokumentów). Organ I instancji przywołał treść art. 21 ust. 1 ustawy z 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz § 24 ust. 3 i 4 pkt 1 lit. c załącznika do zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z 20 lutego 1969 r. w sprawie ewidencji gruntów i wywiódł, że zapisy w ewidencji gruntów prowadzonej przez Starostę [...] według stanu na dzień 27 maja 1990 r. były niezgodne z ówcześnie obowiązującymi przepisami prawa w tym zakresie, które to przepisy organ chronologicznie przedstawił. W ocenie organu, prawidłowy zapis w ewidencji gruntów powinien brzmieć: Skarb Państwa - we władaniu terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, tj. Gminy D. Również aktualne zapisy w ewidencji, tj. Skarb Państwa - we władaniu Starosty [...], dokonane na podstawie art. 49 ust. 2 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, a w konsekwencji zapisy w księdze wieczystej (których podstawą były dane z ewidencji gruntów i zaświadczenia starosty), są niezgodne z właściwym sposobem prowadzenia ewidencji. Mając powyższe na uwadze, organ I instancji uznał, że spełniona została pozytywna przesłanka z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 10 maja 1990 r., tj. przedmiotowa nieruchomość należała do rad narodowych i terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego, wobec czego stała się w dniu wejścia w życie ustawy z mocy prawa mieniem właściwej gminy, tj. Gminy D. Jednocześnie, w ocenie organu nie zaistniała żadna z przesłanek negatywnych wynikających z art. 11 ust. 1 czy art. 12 powołanej ustawy.