Wyrok WSA w Warszawie z dnia 14 wrzenia 2011 r., sygn. I SA/Wa 133/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędziowie: WSA Iwona Kosińska (spr.) WSA Przemysław Żmich Protokolant starszy sekretarz sądowy Artur Dobrowolski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2011 r. sprawy ze skargi Miasta P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku Miasta P. o ponowne rozpoznanie sprawy, utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji Wojewody [...] z dnia [...] lutego 1992 r. nr [...] w sprawie nabycia przez Miasto P. z mocy prawa, nieodpłatnie własności nieruchomości położonej w P. oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...], uregulowanej w księdze wieczystej nr [...], opisanej w karcie inwentaryzacyjnej nieruchomości nr [...].

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że Wojewoda [...] decyzją z dnia [...] lutego 1992 r. stwierdził nabycie przez Miasto P. prawa własności przedmiotowej nieruchomości położonej w P. Wskazana decyzja komunalizacyjna nie została zaskarżona w ustawowym terminie i stała się ostateczna. Decyzją z dnia [...] grudnia 2001 r. Zarząd Geodezji i Katastru Miejskiego zatwierdził projekt podziału działki [...] na działki o numerach: [...] (aktualnie uregulowanej w księdze wieczystej nr [...]), [...] (aktualnie uregulowane w KW nr [...]) i [...] (aktualnie uregulowanej w KW nr [...]). W wyniku zmian w ewidencji gruntów z działki nr [...] powstały działki nr [...].

Z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] z dnia [...] lutego 1992 r. wystąpili: A. R., M. N. i B. N. Po jego rozpatrzeniu Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. stwierdził nieważność decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...]. W uzasadnieniu wydanego orzeczenia organ nadzoru wyjaśnił, że orzeczeniem z dnia [...] maja 1948 r. nr [...] Minister Przemysłu i Handlu orzekł o przejęciu na własność Państwa m. in. przedsiębiorstwa pod nazwą [...], pow. P. Minister Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych orzeczeniem z dnia [...] stycznia 1963 r. ustalił, że składniki majątkowe objęte protokołami zdawczo-odbiorczymi sporządzonymi w dniu [...] maja 1949 r., [...] października 1950 r. oraz w dniu [...] grudnia 1962 r. stanowią część składową przedmiotowego przedsiębiorstwa i przechodzą na własność Państwa z wyłączeniem wymienionych w tym orzeczeniu nieruchomości gruntowych oraz zatwierdził przedmiotowe protokoły zdawczo-odbiorcze. Powyższą decyzją Skarb Państwa nabył prawo własności nieruchomości wskazanej w decyzji komunalizacyjnej Wojewody [...] z 1992 r. Następnie Minister Gospodarki i Pracy decyzją z dnia [...] listopada 2004 r. stwierdził nieważność orzeczenia Ministra Przemysłu i Handlu z dnia [...] maja 1948 r. w części dotyczącej przedsiębiorstwa pod nazwą [...], pow. P. Minister Transportu i Budownictwa, po rozpoznaniu wniosku A. R., decyzją z dnia [...] lutego 2006 r. odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia [...] stycznia 1963 r. Powyższe rozstrzygnięcie Ministra zostało utrzymane w mocy decyzją Ministra Budownictwa z dnia [...] sierpnia 2006 r., która stała się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wyrokiem z dnia 19 kwietnia 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie sygn. akt IV SA/Wa 2116/06 uchylił zaskarżoną decyzję i decyzję ją poprzedzającą. Ponownie rozpatrując sprawę Minister Infrastruktury decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. umorzył postępowanie w sprawie z wniosku o wznowienie postępowania zakończonego ostateczną decyzją Ministra Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia [...] stycznia 1963 r., a decyzją z dnia [...] lipca 2009 r. stwierdził nieważność orzeczenia z 1963 r. Decyzja ta spowodowała powrót do stanu prawnego sprzed wydania orzeczenia z 1963 r., ponieważ decyzja organu administracji publicznej stwierdzająca nieważność innej decyzji administracyjnej wywołuje skutki prawne ex tunc, tzn. od dnia wydania aktu administracyjnego, który podlega unieważnieniu - następuje wtedy przywrócenie do stanu poprzedniego obowiązującego przed wydaniem aktu, którego nieważność stwierdzono. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji zauważył, że z pisma Urzędu Geodezji i Katastru Miejskiego z dnia [...] maja 2005 r. nr [...] wynika, że w skład [...], pow. P. wchodziły m.in. dawne parcele nr [...] i nr [...] KW [...], [...], obręb [...] arkusz [...], w tym m.in. działki: [...] (które stanowiły wcześniej działkę [...]) KW [...] - będące własnością Miasta P. w użytkowaniu wieczystym [...] Sp. z o.o. Minister stwierdził, że w dniu 27 maja 1990 r. przedmiotowa nieruchomość oznaczona w ewidencji gruntów jako działka [...], zapisana dawniej w KW nr [...] nie stanowiła własności Skarbu Państwa, a tym samym nie podlegała przepisom ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Z tego względu organ nadzorczy uznał, że decyzja komunalizacyjna Wojewody [...] z dnia [...] lutego 1992 r. została wydana z rażącym naruszeniem przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r., co wypełnia przesłankę wskazaną w art. 156 § 1 pkt 2 kpa. Organ wskazał, że Zarząd Miasta P. decyzją z dnia [...] lutego 1997 r. nr [...] ustanowił na rzecz [...]Przedsiębiorstwa [...] w likwidacji z siedzibą w P. prawo użytkowanie wieczystego działki nr [...] oraz stwierdził nabycie przez wskazane przedsiębiorstwo własności znajdujących się na gruncie urządzeń i obiektów trwale z nim związanych. Na podstawie aktu notarialnego z dnia [...] sierpnia 1997 r. rep. [...] [..] Przedsiębiorstwo [...] z siedzibą w P. zbyło na rzecz [...] Sp. z o.o. z siedzibą w P. prawo użytkowania wieczystego działki [...] oraz prawo własności budynków stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności. Zatem w ocenie organu w sprawie nie zachodzą nieodwracalne skutki prawne (art. 156 § 2 kpa) uniemożliwiające unieważnienie przedmiotowego aktu.