Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 27 marca 2018 r., sygn. I SA/Bd 935/17

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Urszula Wiśniewska Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka Protokolant: Starszy asystent sędziego Daniel Łuczon po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2018r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia [...] [...]. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące do września 2012r. do maja 2014r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz R. K. kwotę [...]zł (słownie: [...] złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]. wydaną dla R. K. Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w T. orzekł w przedmiocie podatku od towarów

i usług za poszczególne miesiące od września 2012r. do maja 2014r.

Rozpatrując złożone odwołanie, decyzją z dnia [...]. Dyrektor Izby Skarbowej w B. uchylił w całości decyzję organu pierwszej instancji

i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, gdyż rozstrzygnięcie sprawy wymagało przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części.

Po ponownie przeprowadzonym postępowaniu podatkowym organ pierwszej instancji wydał w dniu [...]. decyzję, którą określił kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za miesiące od września 2012r. do maja 2014r. Podał, że podstawę wydania decyzji stanowiło bezpodstawne odliczenie podatku naliczonego wykazanego w fakturach VAT, które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych - wykazanych dostaw materiałów budowlanych - wystawionych przez Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe "M. " M. G. na łączną kwotę netto [...] zł, VAT [...] zł. Na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004r.

o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), dalej: "u.p.t.u.", organ pierwszej instancji stwierdził, że zakwestionowane faktury, będące podstawą wpisów do ewidencji zakupów, na których jako wystawca widnieje ww. podmiot, wykazują transakcje, które nie zostały dokonane, a zatem faktury te nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego o wynikający z nich podatek naliczony.