Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 7 sierpnia 2017 r., sygn. II SA/Gl 547/17

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Leszek Kiermaszek, Sędziowie Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski, Sędzia NSA Łucja Franiczek (spr.), Protokolant specjalista Beata Bieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 sierpnia 2017 r. sprawy ze skargi "A" spółki z o.o. z siedzibą w K. na uchwałę Rady Miasta Katowice z dnia 18 czerwca 2014 r. nr LI/1209/14 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 18 czerwca 2014 r. Rada Miasta Katowice działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5, art. 40 ust. 1 i art. 42 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), dalej zw. u.s.g. oraz art. 3 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. , poz. 647 ze zm.), dalej zw. u.p.z.p. podjęła uchwałę nr LI/1209/14 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu położonego w rejonie ulicy Owsianej w Katowicach.

Pismem z dnia 15 lipca 2014 r. skarżące "A" spółka z o.o. z siedzibą w K. wezwało Radę Miasta Katowice do usunięcia naruszenia prawa poprzez uchylenie zapisu § 7 pkt 5 oraz dopuszczenie w § 11 dla terenu U3 wielorodzinnej zabudowy mieszkaniowej i mieszkalnictwa zbiorowego w uchwalonym miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Uchwałą z dnia 9 września 2014 r. nr LIII/1254/14 Rada Miasta Katowice uznała wezwanie do usunięcia naruszenia za bezzasadne. Uchwała została doręczona skarżącej w dniu 12 września 2014 r. (po wniesieniu skargi).

W dniu 11 września 2014 r. "A" spółka z o.o. wniosło skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach na powyższą uchwałę, zarzucając przekroczenie władztwa planistycznego gminy poprzez ustalenie dla terenu oznaczonego symbolem U3 przeznaczenia wykluczającego wielorodzinną zabudowę mieszkaniową oraz mieszkalnictwo zbiorowe, w sytuacji gdy taką zabudowę dopuszczało Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, decyzja o warunkach zabudowy oraz uwarunkowania lokalne, w szczególności istniejąca w sąsiedztwie zabudowa mieszkaniowa dostępna z tych samych dróg publicznych, co spowodowało ograniczenie praw skarżącej do dysponowania nieruchomością, do której przysługuje jej prawo użytkowania wieczystego, a w konsekwencji naruszenie art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 2 Konstytucji RP. Nadto, zarzuciła nieprawidłowości w trybie sporządzania planu poprzez nadmierną generalizację treści i pominięcie części uwag, co stanowiło naruszenie art. 20 ust. 1 u.p.z.p. oraz pominięcie analizy możliwych rozwiązań alternatywnych w Prognozie Oddziaływania na Środowisko, co narusza art. 51 ust. 3b ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko oraz art. 17 ust. 4 u.p.z.p.