Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 26 lipca 2017 r., sygn. II SA/Gl 315/17

Administracyjne postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Broda, Sędziowie Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędzia WSA Artur Żurawik (spr.), Protokolant Agnieszka Jurczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lipca 2017 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w B. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym oddala skargę.

Uzasadnienie

Główny Inspektor Transportu Drogowego w W. (dalej GITD) decyzją z dnia [...] r., znak [...], wydaną na podstawie art. 158 § 1 w zw. z art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego (obecnie j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 - dalej k.p.a.), po rozpatrzeniu wniosku strony z dnia [...] r. o stwierdzenie nieważności decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego w K. (dalej WITD) z dnia [...] r. nr [...] o nałożeniu na "A" sp. z o.o. z siedzibą w B. kary pieniężnej w wysokości [...] złotych tytułem popełnienia naruszeń z lp. 1.3, 6.1.4 i 6.2.1 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 1907 ze zm. - dalej u.t.d.), odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji WITD.

W uzasadnieniu podano m. in., że pismem z dnia [...] r. strona złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji organu I instancji zarzucając naruszenie: 1) art. 156 §1 pkt 2 k.p.a., w związku z naruszeniem: art. 4 pkt 1 i 4 oraz art. 92a ust. 1 u.t.d. w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (obecnie j.t. Dz. U. z 2017 r., poz. 128 z późn. zm. - dalej p.r.d.) poprzez przyjęcie, że pojazd marki [...] o numerze rejestracyjnym [...] jest pojazdem samochodowym oraz że przewóz wskazany w zaskarżonej decyzji dokonany tym pojazdem był przewozem drogowym w rozumieniu ustawy, w szczególności w rozumieniu art. 4 pkt 4 i art. 92a ust. 1 ustawy, dokonanym pojazdem samochodowym. Analiza zebranego materiału dowodowego w niniejszej sprawie wykazała, jak pisze GITD, że organ I instancji prawidłowo ocenił stan faktyczny i prawny przedmiotowej sprawy. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie wskazuje na wydanie decyzji obarczonej którąkolwiek z wad wymienionych w art. 156 k.p.a. Wbrew przekonaniu strony przewozem drogowym jest transport drogowy lub niezarobkowy przewóz drogowy, a także inny przewóz drogowy w rozumieniu przepisów rozporządzenia (WE) nr 561/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenia Rady (EWG) nr 3821/85 i (WE) 2135/98, jak również uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. UE L 102 z 11 kwietnia 2006; art. 4 pkt 6a u.t.d.). Pojazd poddany kontroli nie był tym, którego dotyczył dowód rejestracyjny i nie był to z oczywistych względów ciągnik rolniczy. Nie można zatem przyjąć, że w sprawie doszło do naruszenia przez organ prawa w zakresie, w jakim powodowałoby to nieważność decyzji.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00