Wyrok WSA w Krakowie z dnia 3 października 2007 r., sygn. III SA/Kr 688/07

- opuszczenie przez pasażera pojazdu poza wyznaczonym przystankiem, które spowodowane było nagłym i nie dającym się przewidzieć złym stanem zdrowia i nie wynikającym z woli pasażera korzystającego z transportu drogowego dowiezienia go do miejsca stanowiącego wyznaczony w rozkładzie jazdy przystanek oraz mającego świadomość, że pojazd dla umożliwienia wysiadania przez pasażerów może zostać zatrzymany tylko na wyznaczonych przystankach-nie daje podstawy do przyjęcia, że odpowiedzialności za takie zdarzenie w oparciu o przepisy ustawy o transporcie drogowym. Nie wyczerpuje to, bowiem pojęcia "wysiadania pasażera" w rozumieniu art.18b ust.1 pkt 3 ustawy o transporcie drogowym. Taka okoliczność powinna być indywidualnie rozważana skoro naruszenie przepisów nastąpiło wskutek zdarzeń lub okoliczności, których podmiot wykonujący przewozy nie mógł przewidzieć.

- naruszenie ustawy z dnia 6 wrzesnia 2001r. o transporcie drogowym w stanie prawnym obowiązującym w chwili wydawania decyzji, polegające na wykonywaniu transportu drogowego osób z naruszeniem warunków określonych w zezwoleniu dotyczących ustalonej trasy przejazdu lub wyznaczonych przystanków, zgodnie z art.92 ust.1 oraz §9 rozporzadzenia Ministra Transportu i Budownictwa z dnia 19 stycznia 2006 r. w sprawie warunków i trybu wykonywania kontroli w zakresie przewozu drogowego, obliguje organ do nałożenia kary pieniężnej i od obowiązku tego organ odstąpić nie może. Decyzje administracyjne nakładające kary pieniężne za naruszenia przepisów regulujących sprawy transportu drogowego nie pozwalają na zastosowanie uznania administracyjnego. Odpowiedzialność administracyjna za wykonywanie transportu drogowego po drogach krajowych z naruszeniem warunków wynikających z przepisów ustawy ma charakter obiektywny, niezależny od winy osoby wykonującego ten transport. Organy nie badają stwierdzonych uchybień pod kątem umyślności bądź nieumyślności zachowania strony postępowania administracyjnego a kwestia winy w zachowaniu się strony tego postępowania, lub jej braku, nie ma znaczenia dla ustalenia stanu faktycznego i wydania decyzji administracyjnej. W postępowaniach tych organy administracji ustalają jedynie czy doszło do naruszenia przepisów ustawy o transporcie drogowym. Nie bierze również pod uwagę stanu wyższej konieczności na którą powoływał się skarżący.