Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Wr 254/17

Podatek od towarów i usług

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anetta Chołuj, Sędziowie: Sędzia WSA Barbara Ciołek (sprawozdawca), Sędzia WSA Katarzyna Radom, Protokolant: Starszy sekretarz sądowy Anna Terlecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi Ł.L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lipca do grudnia 2009 r.: I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. na rzecz Ł.L. kwotę 757 (słownie: siedemset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi Ł.L. (dalej: strona, skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. (dalej: organ drugiej instancji, organ odwoławczy) z dnia [...] nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. (dalej: organ pierwszej instancji) z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2009 r.

W postępowaniu kontrolnym ustalono, że skarżący prowadząc działalność gospodarczą pod nazwą A w zakresie handlu używanymi katalizatrorami samochodowymi, w badanym okresie w rozliczeniu podatku VAT ujął faktury zakupu od W.P., M.B., Ł.Ć. oraz włoskiej firmy B, które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych lub odzwierciedlały je w znikomym stopniu.

Ustalono również, iż skarżący nie dokonał dostawy wewnątrzwspólnotowej rzekomo zakupionych katalizatorów na rzecz firmy niemieckiej C oraz czeskiej D.

Ustalenia te znalazły odzwierciedlenie w decyzji organu pierwszej instancji określającej skarżącemu nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w innej, niż skarżący zadeklarował wysokości.

Po rozpatrzeniu zarzutów odwołania, organ drugiej instancji wskazaną na wstępie decyzją utrzymał pierwszoinstancyjne rozstrzygnięcie w mocy. W uzasadnieniu podzielił opinię organu pierwszej instancji, iż skarżący w rzeczywistości od ww. podmiotów zakupił jedynie małą ilość katalizatorów, kwestionowane faktury zakupu w przeważającej mierze nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a skarżącemu nie przysługuje uprawnienie do odliczenia naliczonego w nich podatku VAT w tej części, w której nabycia nie miały miejsca. Podzielił też przekonanie organu pierwszej instancji, iż skarżący nie mógł dokonać dalszej sprzedaży rzekomo posiadanych katalizatorów na rzecz firmy niemieckiej i czeskiej.