Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 29 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Bk 397/17

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jacek Pruszyński, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Anna Dziemianowicz, sędzia WSA Andrzej Melezini (spr.), Protokolant stażysta Mateusz Kownacki, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi L. Sp. z o.o. w B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] lutego 2017 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiąc marzec 2015 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] września 2016 r., Nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. dokonał odmiennego, od zadeklarowanego przez L. Sp. z o.o. w B. (dalej powoływana także jako skarżąca Spółka) rozliczenia w podatku VAT za marzec 2015 r.

Organ I instancji stwierdził, że Spółka w deklaracji wykazała znaczącą nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym (1.506.949 zł) i wystąpiła o zwrot jej na rachunek bankowy. Zdaniem organu Spółka zawyżyła kwotę podatku do zwrotu o 1.497.595 zł poprzez zawyżenie podatku naliczonego w związku z bezpodstawnym odliczeniem przez Spółkę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT stwierdzających czynności, które nie zostały dokonane oraz niezasadne wykazanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów o łącznej wartości 6.927.266,88 zł, które to dostawy w rzeczywistości nie miały miejsca.

W ocenie Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. skarżąca Spółka miała świadomość, iż rzekome transakcje, w których miała uczestniczyć, związane były z nadużyciami w sferze VAT, a co najmniej - w świetle zaistniałych okoliczności - winna zdawać sobie z tego faktu sprawę.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca Spółka zarzuciła naruszenie szeregu przepisów, zarówno prawa materialnego jak i procesowego. Zdaniem Spółki organ błędnie ustalił stan faktyczny w sprawie i przyjął, że uczestniczyła ona w oszustwie podatkowym zmierzającym do wyłudzenia podatku VAT. Zdaniem Spółki, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, wbrew twierdzeniom organu, nie potwierdza udziału Spółki w karuzeli podatkowej, dotyczącej sprzedaży do Węgier (firma F. K.F.T.) towarów spożywczych (kawa, krem Nutella, Rafaello, napoje Red Bull). Brak jest dowodów, jakoby towary nabywane przez skarżącą Spółkę a następnie odsprzedawane do węgierskiego kontrahenta w ramach transakcji WDT miały być sprowadzane z powrotem do Polski, celem ich ponownego wprowadzenia do obrotu na terytorium kraju.