Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 26 października 2018 r., sygn. I SA/Po 254/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dominik Mączyński Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki (spr.) Sędzia WSA Monika Świerczak Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 października 2018 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za I, II, III i IV kwartał 2008 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. określił A. zobowiązanie w podatku od towarów i usług za I, II, III i IV kwartał 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w P. decyzją z dnia [...] czerwca 2012 r., po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Wyrokiem z dnia 4 grudnia 2012 r. sygn. akt I SA/Po 724/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę podatnika.

Od powyższego wyroku podatnik złożył skargę kasacyjną, w wyniku której Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2014 r. sygn. akt. I FSK 691/13 uchylił wyrok sądu pierwszej instancji, przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia. NSA wskazał, że nie badano w sprawie kwestii istnienia świadomości podatnika w uczestniczeniu w oszustwie podatkowym.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 29 września 2014 r. sygn. akt I SA/Po 532/14 uchylił zaskarżone decyzje organów obu instancji.

Po przeprowadzeniu dodatkowego postępowania w sprawie, Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w P. decyzją z dnia [...] listopada 2015 r. ponownie określił podatnikowi zobowiązanie w podatku od towarów i usług za poszczególne kwartały 2008 r. w identycznej wartości jak poprzednia decyzja, tak samo uznając, że A. niezasadnie obniżył podatek należny o podatek naliczony z faktur wystawionych przez "[...]" M. oraz R. .

W decyzji uznano także, że podatnik nie podjął jakichkolwiek działań w celu upewnienia się, że transakcje, w których uczestniczy nie wiążą się z przestępstwem lub nadużyciem, a wskazywały na to wyraźnie okoliczności podjętej współpracy. Zatem zdaniem organu kontroli skarbowej, A. nie zachował się jak przezorny przedsiębiorca, nie można więc uznać, że działał w dobrej wierze, tym samym posiadał lub powinien posiadać świadomość uczestniczenia w oszustwie podatkowym.