Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 grudnia 2019 r., sygn. I SA/Po 488/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2019 r. sprawy ze skargi [...] Spółka cywilna z siedzibą w [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za czerwiec 2015 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] w [...] decyzją z [...] września 2018 r. nr [...], określił [...] R. K., M. S. spółce cywilnej w [...] nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy za czerwiec 2015 r. w kwocie [...]zł.

W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że spółka w deklaracji [...] za czerwiec 2015 r. wykazała: wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - [...] zł, podatek należny - [...] zł, podatek naliczony - [...] zł, nadwyżka podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika - [...] zł. Zdaniem organu I instancji, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje na świadome uczestnictwo przez spółkę w oszustwie podatkowym, która podejmując współpracę z kontrahentami działała w złej wierze. Spółka, jej bezpośredni kontrahenci (dostawca: [...] z [...] i odbiorca: czeska spółka [...] s.r.o.) oraz pozostałe podmioty uczestniczące na wcześniejszym etapie obrotu towarowego ([...], [...], [...] Sp. z o.o., [...] Sp. z o.o., [...] Sp. z o.o., [...] Sp. z o.o.), działali według schematu właściwego dla oszustwa karuzelowego. Organ stwierdził, że podatnik miał świadomość lub podejrzenie udziału w oszustwie podatkowym i podejmując współpracę z kontrahentami działał w złej wierze - transakcje objęte spornymi fakturami pozbawione były celu gospodarczego, dokonywane były wyłącznie w celu wyłudzenia podatku, zatem nie można ich uznać za dokonane w ramach działalności gospodarczej. W obu łańcuchach dostaw podmiotem wiodącym była zagraniczna firma [...], deklarująca wewnątrzwspólnotową dostawę dla podmiotu w Polsce, który był "znikającym podatnikiem". "Znikający podatnicy" - podmioty wprowadzające towar do obrotu w Polsce, to [...] i [...] Sp. z o.o. Kolejni nabywcy i dostawcy ([...] K. M., [...] Sp. z o.o., [...] Sp. z o.o., [...] Sp. z o.o.,) pełnili rolę "bufora" - stwarzali pozory legalności działalności dokonując rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług, składając deklaracje i wystawiając faktury. Nie dokonywali jednak faktycznych nabyć i dostaw, ich funkcjonowanie ograniczało się wyłącznie do wystawiania faktur i przekazywania środków pieniężnych. Rzeczywistym celem deklarowanych transakcji nie były racje gospodarcze, lecz uzyskiwanie nieuprawnionych korzyści podatkowych. Towar za pośrednictwem firm buforowych trafiał do spółki, która pełniła rolę brokera i deklarując WDT na rzecz firmy wiodącej (spółki [...]) realizowała zysk z wyłudzania podatku niezapłaconego na wcześniejszym etapie obrotu. Transakcje udokumentowane wystawieniem spornych faktur i rozliczane w deklaracjach dotyczyły najprawdopodobniej istniejących fizycznie towarów, jednakże skarżąca nie była podmiotem realizującym rzeczywistą działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży kawy [...] i [...] a wystawione przez nią w czerwcu 2015 r. faktury VAT nie odzwierciedlały rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Wobec poczynionych ustaleń organ I instancji stwierdził, że dokonane czynności nie stanowią czynności opodatkowanych, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.; dalej: "u.p.t.u."), a tym samym nie spełniają norm określonych w art. 13 ust. 1 i 6 oraz art. 20 ust. 1 ww. ustawy. W związku z tym spółka zawyżyła wartość WDT wykazaną w deklaracji za czerwiec 2015 r. o kwotę [...]zł. Z kolei w zakresie faktur wystawionych na rzecz spółki przez E. K. organ uznał, że stwierdzają one czynności, które faktycznie nie zostały dokonane, zatem na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a u.p.t.u. nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego, tym samym skarżąca zawyżyła podatek naliczony z tytułu nabycia ww. towarów o kwotę [...]zł.