Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 22 marca 2017 r., sygn. II SA/Rz 1113/16

Samorząd terytorialny

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Magdalena Józefczyk Sędziowie NSA Małgorzata Wolska WSA Elżbieta Mazur - Selwa /spr./ Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 marca 2017 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. w [...] na uchwałę Rady Gminy Solina z dnia 12 grudnia 2000 r. nr XIV/267/2000 w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego I. stwierdza niezgodność z prawem uchwały Rady Gminy Solina z dnia 12 grudnia 2000 r. nr XIV/267/2000 w przedmiocie Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Solina w części dotyczącej uznania działek 243/7 i 243/8 położonych w miejscowości Horodek Gminy Solina, za lasy glebo i wodochronne; II. zasądza od Rady Gminy Solina na rzecz strony skarżącej A. Sp. z o.o. w [...] kwotę 797 zł /słownie: siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

A. sp. z o.o. na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591, dalej: "u.s.g.") wniosła skargę na uchwałę Rady Gminu Solina nr XIV/267/2000 z dnia 12 grudnia 2000 r. w sprawie zatwierdzenia Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy Solina.

Przed wniesieniem skargi Skarżąca wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa.

Uchwałą z dnia 25 maja 2016 r., nr XXV/217/16 Rada Gminy Solina nie uwzględniła skierowanego do niej wezwania do usunięcia naruszenia prawa. W uzasadnieniu wskazano, że z uwagi na upływ rocznego terminu od podjęcia uchwały, o którym mowa w art. 94 ust. 1 u.s.g. oraz dopełnienia obowiązku przedłożenia uchwały organowi nadzorczemu, brak jest podstaw do stwierdzenia nieważności uchwały.

W dalszej kolejności organ wskazał, że Skarżąca nie ma interesu prawnego w zaskarżeniu uchwały. Nie jest on bowiem aktem prawa miejscowego a aktem kierownictwa wewnętrznego i jedynie pośrednio oddziałuje na prawa i obowiązki podmiotów zewnętrznych wobec administracji. Podczas gdy interes prawny powinien być bezpośredni i realny. Postanowienia studium są kierowane do organów gminy i wiążą je przy sporządzaniu planów miejscowych, nie są natomiast adresowane ani też bezpośrednio nie kształtują sytuacji prawnej podmiotów spoza systemu administracji publicznej. Nawet gdyby przyjąć, że doszło do naruszenia interesu indywidulanego Skarżącej, to nie wylegitymowała się ona tytułem prawnym do działek, istniejącym w dniu podjęcia uchwały, a tylko w takiej sytuacji można byłoby mówić o naruszeniu interesu prawnego. Przywołano tu wyrok NSA z dnia 4 listopada 2009 r., sygn. akt II OSK 1387/09.