Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 20 grudnia 2016 r., sygn. II SA/Ol 1343/16

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk (spr.) Protokolant Specjalista Małgorzata Krajewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi I. B. i K. B. na uchwałę Rady Miasta z dnia "[...]", Nr "[...]" w sprawie uchwalenia "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "[...]", ul. "[...]"" I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działek położonych w obrębie geodezyjnym nr "[...]" w "[...]", przy ul. "[...]", stanowiących działki gruntu nr "[...]" i "[...]"; II. zasądza od Gminy na rzecz skarżących solidarnie kwotę 814 zł (osiemset czternaście złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Z przekazanych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie akt sprawy wynika, że Rada Miasta Olsztyn podjęła w dniu 6 września 2006 r. uchwałę nr LXVII/837/06 w sprawie uchwalenia: "Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Olsztyna, ul. Artyleryjska - KOSZARY".

W dniu 19 listopada 2010r. do Rady Miasta Olsztyna wpłynęło pismo I. i K. B., w którym wezwano organ, na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z prawa własności nieruchomości położonej w obrębie geodezyjnym nr [...]" w A przy ul. A, stanowiących działki gruntu nr "[...]" poprzez przeznaczenie ich w części na cele publiczne - zieleń parkową i rekreacyjną, a także ciąg pieszy łączący ul. A z brzegiem jeziora A z mocy wyżej wskazanej uchwały Rady Miasta. Podniesiono, że z celem publicznym łączy się nierozerwalnie ogólna dostępność terenu dla nieograniczonego kręgu korzystających na równych prawach, która nie jest akceptowana przez właścicieli nieruchomości, co narusza ich prawa skutkujące brakiem możliwości wykorzystania nieruchomości zgodnie z wolą i planowanym przeznaczeniem. Wskazali, że ich wola w zakresie zagospodarowania nieruchomości została wyrażona na piśmie z dnia 13 maja 2003 r. skierowanym do urzędu miasta, ale nie została zaaprobowana. Ponadto zarzucono, że gmina A, naruszając prawo własności skarżących, zapewniła sobie brak obciążenia własnych nieruchomości traktami komunikacyjnymi, co umożliwi rozporządzanie nimi w sposób pełniejszy, aniżeli obciążonymi celami publicznymi. Taka praktyka - zdaniem stron - jest nie tylko sprzeczna z prawem, ale także dąży do przerzucania ciężaru publicznego na osobę trzecią w sposób ukierunkowany na własną korzyść gminy.