Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 21 grudnia 2016 r., sygn. II SA/Gl 927/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia WSA Piotr Broda (spr.), Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska, Protokolant specjalista Magdalena Dąbek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2016 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta G. z dnia [...] r. nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. na rzecz skarżącej Spółki kwotę 5.659,00 (pięć tysięcy sześćset pięćdziesiąt dziewięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] . działający z upoważnienia Prezydenta Miasta G., Kierownik Referatu d.s. Podziałów i Rozgraniczeń, Urzędu Miejskiego w G. ustaliła opłatę adiacencką w wysokości [...] od "A" z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, który nastąpił na skutek podziału działki nr [...]. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że przedmiotowa działka została podzielona na wniosek zobowiązanej spółki na podstawie decyzji Prezydenta Miasta G., z dnia [...]. Nr [...], zatwierdzającej projekt podziału. Natomiast wzrost wartości nieruchomości w wyniku dokonanego podziału został wyliczony przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym, który organ poddał ocenie i stwierdził, że jest prawidłowy jak również uwzględnia normy wynikające z przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz rozporządzenia w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego.

Odwołanie od tej decyzji wiosła spółka ""A" zarzucając naruszenie art. 98a ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez jego błędne zastosowanie polegające na uznaniu, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi związek przyczynowo-skutkowy między podziałem nieruchomości a wzrostem wartości nieruchomości, naruszenie art. 153 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz § 3 ust. 2 i § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004r. w sprawie szczegółowych zasad wyceny nieruchomości oraz zasad i trybu sporządzania operatu szacunkowego poprzez ich błędne zastosowanie, a polegające na uznaniu, iż dokument sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego spełnia wymogi określone dla operatu szacunkowego, co do formy, treści i metod wyceny. Kolejne zarzuty dotyczyły naruszenia przepisów postępowania administracyjnego mających istotny wpływ na podjętą decyzję, to jest art. 77 § 1 k.p.a. poprzez złamanie zasady prawdy materialnej i niewyjaśnienie wszystkich okoliczności faktycznych, co doprowadziło do niewłaściwej subsumcji wymienionych wyżej przepisów prawa materialnego. Kolejny zarzut dotyczył naruszenia art. 80 i art. 107 § 1 k.p.a. poprzez przekroczenie zasady swobodnej oceny dowodów, oraz nie ustosunkowanie się w uzasadnieniu decyzji do dowodów i faktów, które były podstawą wydanego rozstrzygnięcia, jak również niewyjaśnienie okoliczności, które wskazał organ odwoławczy.