Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 15 listopada 2016 r., sygn. II SA/Wr 524/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Kremis Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski (sprawozdawca) Protokolant: Asystent sędziego Łukasz Cieślak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 listopada 2016 r. sprawy ze skargi A.S. i G.S. na uchwałę Rady Miasta J.-Z. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta J.-Z. dla fragmentu uchylonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Wr 665/12 I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części tekstowej i graficznej dotyczącej ustaleń w odniesieniu do działek o numerach ewidencyjnych 47/10 i 47/11; II. w pozostałej części skargę odrzuca.

Uzasadnienie

G.S. i A.S. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na uchwałę Rady Miasta J.-Z. z dnia [...] r. Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta J.-Z. dla fragmentu uchylonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 16 maja 2013 r. sygn. akt II SA/Wr 665/12.

W uzasadnieniu skargi podano, że zaskarżona uchwała narusza art. 15 ust. 1 i art. 20 ust. 1 w związku z art. 28 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ponieważ nie jest zgodna z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta J.-Z.. Zdaniem skarżących nieruchomości, których są właścicielami (działki nr 47/10, nr 47/11 oraz nr 48/7 i nr 48/8) są położone na terenie, który w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta jest oznaczony jako 3MU4, którego przeznaczeniem jest teren zabudowy mieszkaniowej i towarzyszących jej usług. Tymczasem w zaskarżonej uchwale nieruchomości skarżących znalazły się na terenie oznaczonym jako 1MN z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Zatem zachodzi sprzeczność między przeznaczeniem nieruchomości wskazanym w zaskarżonej uchwale a przeznaczeniem terenu wynikającym z ustaleń Studium. Sprzeczność ta narusza interes prawny skarżących, bowiem ogranicza ich uprawnienia właścicielskie wobec niezagospodarowanych jeszcze nieruchomości. Skarżący są pozbawieni możliwości zagospodarowania swoich nieruchomości poprzez wzniesienie zabudowy wielorodzinnej, czy też zabudowy przeznaczonej pod usługi turystyki, agroturystyki, obiekty sportowo-rekreacyjne. Zaskarżona uchwała nie pozwala na takie zagospodarowanie nieruchomości skarżących, pomimo że ww. zabudowa jest dopuszczona w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta.