Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2016 r., sygn. VIII SA/Wa 843/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Cezary Kosterna (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Artur Kot, Sędzia WSA Marek Wroczyński, Protokolant Referent stażysta Magdalena Krawczyk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 sierpnia 2016 r. w Radomiu sprawy ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

w Warszawie przez M. P. (dalej: "skarżący", "strona", "podatnik") jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w [...] (dalej: "Dyrektor IS" lub "organ odwoławczy") z [...]lipca 2015 r., utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika [...]Urzędu Skarbowego w [...] (dalej: "organ I instancji" lub "Naczelnik US") z [...]kwietnia 2015 r. określającą skarżącemu zobowiązanie w podatku od towarów i usług (VAT) za okres od października 2012 r. do kwietnia 2014 r. Jako podstawę prawną decyzji DIS powołał między innymi przepisy art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a), art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a), art. 99 ust.12 oraz art. 109 ust. 3 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej: "ustawa o VAT") oraz art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej: "Op" lub "Ordynacja podatkowa").

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym

i prawnym:

Naczelnik US ustalił, że skarżący bezpodstawnie odliczał podatek naliczony wynikający z faktur VAT, dokumentujących zakup paliwa wykorzystywanego do samochodu osobowego naruszając przepisy prawa i obowiązki ewidencyjne. Podstawowy zarzut dotyczył bezpodstawnego odliczania podatek naliczony wynikający z faktur, które nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji, tj. usług budowlanych. Sporne faktury zostały wystawione przez P.P.H.U. Ł. J.. Organ I instancji wskazał, że czynności ujęte na spornych fakturach nie zostały dokonane przez ich wystawcę. Powołał się przy tym między innymi na zeznania skarżącego oraz Ł. J.. Naczelnik US uznał zeznania zarówno skarżącego jak i kontrahenta Ł. J. za niewiarygodne. Wskazał, że z materiału dowodowego wynika, że P.P.H.U. Ł. J. nie wykonała usług budowlanych udokumentowanych 8 fakturami VAT. Przedstawił w formie tabelarycznej dane zawarte w treści spornych faktur oraz wpływ zawyżenia podatku naliczonego na zobowiązania skarżącego.