Wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 czerwca 2016 r., sygn. II SA/Wa 368/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Góraj (spr.), Sędziowie WSA Adam Lipiński, Stanisław Marek Pietras, Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi M. K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie dodatku służbowego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2015 r.; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz M. K. kwotę 497 zł (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] listopada 2015 r. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji przyznał [...]. M. K. - [...] Komendanta Głównego Państwowej Straży Pożarnej, dodatek służbowy w wysokości 4 570 zł od dnia 1 grudnia 2015 r. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, iż wziął pod uwagę ogólnikowość uzasadnienia decyzji wcześniejszej (z [...] października 2015 r.), podwyższającej stronie omawiany dodatek do maksymalnej wysokości.

Rozpoznając sprawę, wskutek wniosku strony o jej ponowne rozpoznanie, Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji decyzją z [...] grudnia 2015 r. uchylił zaskarżoną decyzję w części dotyczącej terminu ustalenia dodatku służbowego, ustalając go na dzień 30 grudnia 2015 r. oraz utrzymując w mocy skarżoną decyzję w pozostałym zakresie. W uzasadnieniu tej decyzji organ przywołał treść art. 87 ust. 1 pkt 2 ustawy z 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej oraz treść § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spaw Wewnętrznych i Administracji z 27 lutego 2008 r. w sprawie uposażenia strażaków Państwowej Straży Pożarnej. Dalej stwierdził, że dodatki do uposażenia przysługują strażakowi za faktyczne wykonywanie obowiązków, a nie z tytułu mianowania na określone stanowisko. Ustalenie ich wysokości pozostawiono zaś uznaniu przełożonego strażaka, przez co, w ocenie organu, nie może on jej kwestionować, o ile wysokość ta pozostaje w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa.