Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 10 czerwca 2016 r., sygn. II SA/Rz 706/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Joanna Zdrzałka /spr./ Sędziowie WSA Paweł Zaborniak WSA Marcin Kamiński Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2016 r. sprawy ze skargi T. K., B. O., B. K. i M. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 5 marca 2014 r. Z.W. i B.W. zwrócili się do Prezydenta Miasta [...] o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na "przebudowie, rozbudowie i nadbudowie garażu, zlokalizowanego przy budynku mieszkalnym jednorodzinnym z wykorzystaniem powstałych pomieszczeń nad garażem na cele mieszkalne oraz przebudowie budynku mieszkalnego z docelowym połączeniem obu budynków w budynek mieszkalny jednorodzinny z garażem wbudowanym", na działce nr 2685 w [...].

Decyzją z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] Prezydent ustalił warunki zabudowy dla inwestycji pn. rozbudowa, przebudowa i nadbudowa wnioskowanego budynku mieszkalnego z garażem, jednakże rozstrzygnięcie to zostało uchylone w postępowaniu odwoławczym decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...]. Zdaniem organu odwoławczego wniosek inwestorów zawierał braki, uniemożliwiające wydanie wnioskowanej decyzji. Inwestorzy nie określili bowiem zapotrzebowania na wodę i -energię, nie określili charakterystycznych parametrów technicznych inwestycji oraz gabarytów projektowanych obiektów budowlanych oraz powierzchni terenu podlegającej przekształceniu. Do wniosku nie dołączyli również dokumentów poświadczających zapewnienie możliwości przyłączenia planowanej inwestycji do sieci infrastruktury technicznej. Ponadto zaskarżoną decyzją organ dopuścił możliwość realizacji planowanej inwestycji w odległości 1,15m od granicy działki sąsiedniej. Zapis ten został następnie sprostowany jako oczywista omyłka odrębnym postanowieniem poprzez wprowadzenie dodatkowego wymogu uzyskania zgody właściwego ministra na odstępstwo od warunków techniczno - budowlanych. W ocenie organu odwoławczego zastosowane rozwiązanie nie stanowiło sprostowania oczywistej omyłki, lecz niedopuszczalną merytoryczną zmianę treści decyzji.