Wyrok WSA w Krakowie z dnia 23 czerwca 2016 r., sygn. II SA/Kr 294/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędziowie : WSA Magda Froncisz WSA Agnieszka Nawara-Dubiel (spr.) Protokolant : starszy sekretarz sądowy Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 21 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy nakazania przywrócenia stosunków wodnych skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 21 października 2015r, znak: [....] Wójt Gminy [....] odmówił nakazania P.N. przywrócenia stosunków wodnych na działce nr [....] w R. , stanowiącej własność P.N. ze szkodą dla działki nr [....] w R. , stanowiącej własność A.K.

W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że poczynione w sprawie ustalenia dały podstawy do przyjęcia, że rów na działce [....] istniał od lat 70-tych XX wieku. Kwestionowanie tego przez jedną ze stron jest sprzeczne z dowodami jakie zgromadzono w postępowaniu. Część tego rowu w 2010 r. została zasypana, co jest przedmiotem odrębnego postępowania prowadzonego pod znakiem: [....] . Wyjaśniono, że zmiana stanu wody na gruncie jest dopuszczalna, gdy nie spowoduje szkody a gruntach sąsiednich. Powołując się na opinię powołanego w sprawie biegłego stwierdzono, że analizowanej sprawie nie doszło do zmiany stanu wody na działce [....] , która szkodliwie oddziaływałaby na działkę [....] . Stwierdzono, że zmiana stanu na działce [....] w R. miała miejsce tj. właściciel lub inne osoby przejeżdżając sprzętem rolniczym pogłębiały rów znajdujący się na działce [....] , jednak nie oddziałuje to niekorzystnie na działkę nr [....] . Nie zaistniały zatem przesłanki z art. 29 ust. 3 ustawy prawo wodne.

Od decyzji tej odwołanie złożyła A.K. zarzucając, iż organ l instancji w sposób zupełnie arbitralny i dowolny (a nie swobodny, jak nakazuje k.p.a.) poczynił ustalenia dotyczące stanu prawnego położonych w R. działek nr [....] i nr [....] i granic pomiędzy tymi nieruchomościami, co ma bardzo istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. W ocenie odwołującej, organ powinien dokonać ustaleń w oparciu o zdecydowanie bogatszy materiał dowodowy zaoferowany przez strony, w szczególności dokumentację fotograficzną czy zeznania świadków. Zresztą w postanowieniu z dnia 19 luty 2015 r. sygn. akt [....] , Samorządowe Kolegium Odwoławcze w T. zawarło bardzo wyraźne i wiążące zalecenie dla organu l instancji, zgodnie z którym to do niego - bez względu na trudności dowodowe - należy ustalenie tytułu prawnego do nieruchomości, na której tworzone są koleiny. Zdaniem odwołującej, organ l instancji tego wskazania SKO w T. nie zrealizował, a tym samym poczynione przez niego ustalenia są obarczone błędem mającym istotny wpływ na wynik postępowania. Ponadto organ l instancji odmówił dopuszczenia szeregu dowodów zaoferowanych przez odwołującą uznając je za nieistotne bądź nieprzydatne dla rozstrzygnięcia, podczas gdy - zdaniem odwołującej - takie stanowisko jest nieuzasadnione. Zdaniem odwołującej wątpliwości budzi także bezkrytyczne oparcie ustaleń faktycznych w zakresie zmian stosunków wodnych na spornych nieruchomościach i ich wpływu na użytkowanie działek na konkluzjach zawartych w opinii biegłego M.K. i nie skonfrontowanie ich z innymi dowodami (w szczególności dokumentacją zdjęciową czy zeznaniami świadków). Wreszcie dyskusyjne jest ustalenie organu l instancji, że "rów na działce nr [....] istniał od lat 70-tych XX wieku", albowiem część dowodów zgromadzonych w sprawie temu przeczy.