Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 24 maja 2016 r., sygn. I SA/Sz 241/16

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Wojtysiak, Sędziowie Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka,, Sędzia WSA Kazimierz Maczewski (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kalisiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 maja 2016 r. sprawy ze skargi O. Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 11 grudnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. - po rozpatrzeniu sprawy na skutek odwołania wniesionego przez O. P. S. A. z siedzibą w W. od decyzji nr [...] z dnia [...] r. wydanej przez Burmistrza Z. w sprawie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za rok 2010 na kwotę [...] zł - utrzymało w mocy decyzję organu podatkowego I instancji.

Z uzasadnienia decyzji organu odwoławczego i z akt sprawy wynika, że organ podatkowy I instancji wszczął wobec ww. Spółki postępowanie podatkowe, gdyż oprócz budynków i gruntów (co do których nie powstał spór), Spółka zadeklarowała do opodatkowania wartość budowli, w której nie została uwzględniona wartość linii telekomunikacyjnych położonych w kanalizacji kablowej podlegających opodatkowaniu do lipca 2010 r., czyli do chwili zmiany ustawy Prawo budowlane, w myśl której, linie telekomunikacyjne utraciły status części budowli. Odpowiadając na wezwanie organu, Spółka wyjaśniła, że od lutego 2009 r. zaprzestała wykazywania do opodatkowania budowli, ponieważ w dniu 31 stycznia 2009 r. sprzedała kanalizację kablową, pozostając właścicielem linii telekomunikacyjnych, których jednak nie uważa za budowlę w sytuacji, gdy nie jest właścicielem kanalizacji kablowej, z którą linie tworzą całość techniczno-użytkową. Zdaniem Spółki same linie (bez kabla) nie są budowlą.

Organ podatkowy uzasadniając podjętą w sprawie decyzję wskazał, że budowlą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jest kanalizacja kablowa wraz z położonymi w niej liniami telekomunikacyjnymi, z którymi stanowi całość techniczno-użytkową konieczną do osiągnięcia celu w prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej polegającej na przesyle danych. Organ uznał przy tym, że podział budowli między dwóch właścicieli nie stoi na przeszkodzie opodatkowaniu każdej z jej części osobno, ponieważ prawodawca stworzył taką możliwość w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 121, poz.844 ze zm.) - dalej: u.p.o.l. - stanowiąc, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlega również część budowli. Sprzedaż kanalizacji kablowej nie doprowadziła więc do utraty statusu sieci telekomunikacyjnej jako nieruchomości - w jej wyniku podatnikami za poszczególne części tej budowli stali się zatem właściciele tych części.