Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 26 kwietnia 2016 r., sygn. I SA/Gl 1225/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Madej (spr.), Sędziowie WSA Beata Machcińska, Teresa Randak, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 26 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi A S.A. w W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za 2009 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. A w W. (dalej jako "Spółka" lub "skarżąca"), działająca przez pełnomocnika będącego adwokatem, wniosła skargę na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. (dalej jako "Kolegium") z dnia [...] nr [...], którym utrzymane zostało w mocy postanowienie Prezydenta Miasta M. z dnia [...] nr [...] o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji tego organu z dnia [...] w sprawie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 r.

2. Do wydania zaskarżonego postanowienia doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

2.1. Decyzją z dnia [...] nr [...] Prezydent Miasta M. określił skarżącej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2009 r. w wysokości [...] zł.

2.2. Postanowieniem z dnia [...] nr [...] organ ten nadał rygor natychmiastowej wykonalności powyższej nieostatecznej decyzji z dnia [...]

W uzasadnieniu wskazał, powołując się na treść art. 239b § 1 pkt 4 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej jako "O.p."), że pierwsza z przesłanek wynikających z tych przepisów została spełniona, albowiem zobowiązanie podatkowe wynikające z decyzji z [...] przedawnia się z dniem 31 grudnia 2014 r. W odniesieniu do drugiej z przesłanek, stwierdził, że istnieją uzasadnione obawy, iż zobowiązanie wynikające z tej decyzji nie zostanie przez Spółkę wykonane, albowiem czas niezbędny do uzyskania przez decyzję nieostateczną waloru ostateczności wiąże się z czasem krótszym niż trzymiesięcznym okresem do upływu terminu przedawnienia. W sprawie istnieje bowiem ryzyko uruchomienia postępowania odwoławczego choćby z uwagi na wysokość określonego zobowiązania podatkowego, zaś spodziewany czas przeprowadzenia postępowania odwoławczego, z zachowaniem terminów wynikających z art. 139 § 3 O.p. przekracza okres pozostały do przedawnienia zobowiązania. Jednocześnie zwrócił uwagę, iż w toku postępowania przed organem I instancji Spółka podejmowała działania, w tym składała wnioski o przesunięcie terminów wyznaczonych przez ten organ, które spowodowały znaczne wydłużenie tego postępowania. Powyższe stwarza domniemanie, że postępowanie skarżącej zmierzało do przedawnienia zobowiązania podatkowego. Oczekiwanie zatem na dobrowolną realizację zobowiązań spowoduje powstanie zagrożenia dla dóbr prawnie chronionych - interesu fiskalnego Gminy. Jednocześnie nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności przed samym końcem upływu terminu przedawnienia mogłoby unicestwić podjęcie działań windykacyjnych.