Wyrok WSA w Łodzi z dnia 3 marca 2016 r., sygn. II SA/Łd 1094/15

Dnia 3 marca 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska, Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska, Protokolant Pomocnik sekretarza Izabela Bielińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 marca 2016 roku sprawy ze skargi I. Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji oddala skargę. LS

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w P., po rozpatrzeniu odwołania I. Z., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta T. z dnia [...] nr [...], znak [...].

Jak wynika z akt sprawy organ I instancji w wyniku ponownego rozpoznania sprawy, decyzją z dnia [...] ustalił na wniosek S. B. warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu garaży dla samochodów osobowych wraz z towarzyszącą infrastrukturą na działce nr ewid. 205, obręb [...], przy ul. [...] 29 w T..

Według organu I instancji zamierzenie inwestycyjne spełnia wszystkie warunki określone w art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2015 r., poz. 199 ze zm.) - w skrócie u.p.z.p. oraz pozostaje w zgodzie z wymogami rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. nr 164, poz. 1588) - w skrócie "rozporządzenie".

Od powyższej decyzji odwołała się właścicielka sąsiedniej nieruchomości I. Z., wnosząc o jej uchylenie oraz o uchylenie decyzji Prezydenta Miasta T. nr [...] i łączne rozpoznanie odwołań od obu decyzji z uwagi na to, że sprawy dotyczą tych samych stron, tej samej działki oraz obie zostały wydane równocześnie. Jej zdaniem niedopuszczalne było wydanie równocześnie dwóch różnych decyzji o warunkach zabudowy na rzecz tego samego inwestora. Żadna z wydanych decyzji nie odnosi się do drugiej i nie uwzględnia ustalonych w niej parametrów zabudowy. W przypadku utrzymania w mocy obu decyzji - inwestor będzie mógł realizować obie zabudowy, a przynajmniej jedną w całości, a drugą w części (uznaną przez siebie za stosowną). W efekcie realizacji obu inwestycji dopuszczalne parametry zabudowy mogą się sumować i przekraczać graniczne wartości określone w poszczególnych decyzjach. Odwołująca podniosła, że mimo, iż obszar analizowany w obu decyzjach jest taki sam - to są różnice między poszczególnymi parametrami, np. średni wskaźnik powierzchni zabudowy w tym samym obszarze poddanym analizie w decyzji nr [...] wynosi 49%, a w następnej nr [...]- 37%.