Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 stycznia 2016 r., sygn. III SA/Wa 3607/14

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko (sprawozdawca), Sędziowie sędzia WSA Elżbieta Olechniewicz, sędzia WSA Aneta Trochim-Tuchorska, Protokolant starszy referent Karol Kodym, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 stycznia 2016 r. sprawy ze skargi M. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do czerwca, od sierpnia do października oraz grudzień 2011 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Na podstawie ustaleń dokonanych w toku postępowania kontrolnego oraz

w toku postępowania karnego (sygn. [...]) Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. wydał decyzję z [...] czerwca 2014 r., którą określił Skarżącej - M. Sp. z o.o. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do czerwca, od sierpnia do października oraz za grudzień 2011 r. Dyrektor UKS stwierdził, że faktury VAT wystawione przez M., D., M. Sp. z o. o., D., A. Sp. z o. o., L. Sp. z o. o., P. Sp. z o. o., mające dokumentować nabycie przez Skarżącą towarów (rowery, obuwie, banery informacyjne) oraz usług (transportowych i reklamowych), nie odzwierciedlały faktycznych zdarzeń gospodarczych.

W konsekwencji, organ I instancji stanął na stanowisku, że stosownie do art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt. 1 lit a) oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, ze zm., dalej - "ustawa o VAT"), Skarżącej nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego określonego na fakturach wystawionych przez ww. podmioty.

W odwołaniu od powyższej decyzji Skarżąca wniosła o jej uchylenie, zarzucając naruszenie:

- art. 120 i 122 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm., dalej - "O.p."), przez przerzucenie na Skarżącą odpowiedzialności za skutki zdarzeń, na które nie miała wpływu, a które powstały w wyniku działania osób trzecich, poza wiedzą Skarżącej i jej dopuszczalnej prawem możliwości reakcji na skutek braku zebrania materiału dowodowego pozwalającego na dojście do wniosków zawartych w decyzji,