Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 września 2015 r., sygn. VII SA/Wa 1086/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Halina Emilia Święcicka, Sędziowie sędzia WSA Mirosława Kowalska, sędzia WSA Krystyna Tomaszewska (spr.), Protokolant ref. Hubert Dobrowolski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2015 r. sprawy ze skargi M.S. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2015 r. znak [...] w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków skargę oddala

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2015 r., znak: [...] Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego, po rozpatrzeniu odwołania M. S., utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] listopada 2014 r., znak: [...], wpisującą do rejestru zabytków nieruchomych województwa [...] pod numerem [...]willę i ogrodzenie od strony ulicy [...] wraz z gruntem pod budynkiem oraz gruntem pod ogrodzeniem, położne przy ulicy [...] nr [...] w [...].

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy opisał dotychczasowy przebieg postępowania oraz zacytował treść art. 9 ust. 1 oraz art. 3 pkt 1 w zw. z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2014 r., poz. 1446, dalej: ustawa o ochronie zabytków), podkreślając, że w postępowaniu administracyjnym w sprawie wpisania zabytku do rejestru koniecznym jest wskazanie, jakie samoistne wartości zabytkowe (historyczna, artystyczna lub naukowa) posiada obiekt, aczkolwiek nie muszą one występować łącznie.