Wyrok WSA w Warszawie z dnia 30 września 2015 r., sygn. VII SA/Wa 61/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Halina Emilia Święcicka (spr.), Sędziowie sędzia WSA Mirosława Kowalska, sędzia WSA Krystyna Tomaszewska, Protokolant ref. Hubert Dobrowolski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2015 r. sprawy ze skargi (...) na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia (...) listopada 2014 r. znak (...) w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego skargę oddala

Uzasadnienie

Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z dnia (...) listopada 2014 r., po rozpatrzeniu odwołania (...) od decyzji Wojewody (...) umarzającej postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty (...) nr (...) z dnia (...) kwietnia 2010 r. zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego typ (...) oraz zbiornika na nieczystości ciekłe w miejscowości (...) na terenie działki nr ew. (...) - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu wskazał, że przedmiotowa sprawa stanowiła już przedmiot rozstrzygnięcia Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który postanowieniem z dnia (...) lutego 2013 r. utrzymał w mocy postanowienie Wojewody (...) z dnia (...) października 2012 r. odmawiające wszczęcia na wniosek (...) postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty (...) z dnia (...) kwietnia 2010 r. zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę. Organy uznały, że (...) nie posiada przymiotu strony w postępowaniu o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Starosty (...) z dnia (...) kwietnia 2010 r.

Powyższe rozstrzygnięcia zostały skontrolowane przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który wyrokiem z dnia 19 września 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 907/13 uchylił obydwa postanowienia. Sąd uznał, że oba rozstrzygnięcia organu są wadliwe, naruszające art. 61a § 1 k.p.a. W uzasadnieniu wyroku wskazał m. in., że przepis ten stanowi podstawę do odmowy wszczęcia postępowania z powodu złożenia wniosku przez osobę niebędącą stroną postępowania jedynie w sytuacjach oczywistych, nie wymagających analizy sprawy i przeprowadzania dowodów na okoliczność, że osoba wnioskująca o wszczęcie postępowania nie ma przymiotu strony w tym postępowaniu. W innych przypadkach postępowanie na żądanie strony wszczyna się zgodnie z art. 61 § 3 k.p.a., a to dopiero stwarza możliwość szczegółowego badania interesu prawnego wnioskodawcy.