Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 3 września 2015 r., sygn. II SA/Sz 289/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Windak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzena Iwankiewicz, Sędzia WSA Maria Mysiak, Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Płocharska-Małys, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 września 2015 r. sprawy ze skargi Wspólnoty Mieszkaniowej A. na uchwałę Rady Miasta Szczecin z dnia 9 września 2013 r. nr XXXIII/951/13 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego "Stołczyn Port 2" w Szczecinie oddala skargę.

Uzasadnienie

Rada Miasta S. działając na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia

27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), podjęła w dniu 9 września 2013 r. uchwałę nr XXXIII/951/13

w sprawie Miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [...]

w S.

W. przy ul. [...] w S. pismem z dnia 4 listopada 2014 r. wezwała Radę Miasta S. do usunięcia naruszenia prawa, wskazując, że powyższa uchwała narusza interes prawny właścicieli mieszkań znajdujących się w budynku mieszkalnym w S. przy ul. [...]. W uzasadnieniu podała, że wyburzenie kamienicy, przewidziane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, narusza przysługujące mieszkańcom budynku prawo własności. W. wskazała, że mieszkańcy poczynili, jeszcze przed uchwaleniem przez Radę Miasta planu zagospodarowania przestrzennego, znaczne nakłady finansowe na mieszkania, w tym zaciągnęli na ten cel kredyty, nie mając żadnej rzetelnej wiedzy i informacji, co do możliwych zmian w planie zagospodarowania przestrzennego. W. stwierdziła, iż nie zna motywów, którymi kierowała się Rada Miasta podejmując skarżoną uchwałę, co również przesądza o niezgodności tego aktu z prawem. W. zaznaczyła, iż mieszkańcy budynku nie mieli możliwości zajęcia stanowiska wobec planu zagospodarowania przestrzennego z przyczyn od nich niezależnych. Uchwała Rady Miasta S. ogranicza konstytucyjną i ustawową swobodę korzystania i dysponowania przez poszczególnych mieszkańców ich lokalami mieszkalnymi, a wspólnotę mieszkaniową budynkiem, a więc kamienicą jako całością.