Wyrok WSA w Opolu z dnia 17 sierpnia 2015 r., sygn. II SA/Op 311/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Janowska - spr. Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Sędzia WSA Elżbieta Naumowicz Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Krzywda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2015 r. sprawy ze skargi Wojewody Opolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Zawadzkiem z dnia 30 marca 2015 r., Nr VI/35/15 w przedmiocie określenia wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych stwierdza nieważność § 2 pkt 3, pkt 5 i pkt 6 oraz § 3 zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

Wojewoda Opolski, powołując się na art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm., dalej u.s.g.), wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę, w której domagał się stwierdzenia nieważności uchwały Rady Miejskiej w Zawadzkiem z dnia 30 marca

2015 r., Nr VI/35/15, w sprawie wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych, w części obejmującej § 2 pkt 3, 5, 6 oraz § 3 - z powodu istotnego naruszenia prawa.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że przedmiotowa uchwała wpłynęła do organu nadzoru, którym jest Wojewoda Opolski, w dniu 7 kwietnia 2015 r. Kwestionowany akt został podjęty na podstawie art. 7 ust. 3a ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz. U. z 2013 r., poz. 1399 ze zm., zwanej dalej ustawą) oraz na podstawie § 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 14 marca 2012 r. w sprawie szczegółowego sposobu określania wymagań, jakie powinien spełniać przedsiębiorca ubiegający się o uzyskanie zezwolenia w zakresie opróżniania zbiorników bezodpływowych i transportu nieczystości ciekłych (Dz. U. z 2012 r., poz. 299, dalej jako rozporządzenie z 2012 r.). Wedle strony skarżącej, zapisy § 2 ust. 3, ust. 5, ust. 6 oraz § 3 kwestionowanej uchwały w sposób istotny naruszają prawo przez przekroczenie zakresu upoważnienia wynikającego z przywołanych przepisów.