Wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 czerwca 2015 r., sygn. VI SA/Wa 631/15

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Agnieszka Łąpieś-Rosińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Kozik Sędzia WSA Marzena Milewska-Karczewska Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Gajewiak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi B. T. na uchwałę Komisji Egzaminacyjnej II Stopnia nr [...] przy Ministrze Sprawiedliwości do rozpoznania odwołań od uchwał o wynikach egzaminu radcowskiego, który został przeprowadzony w dniach [...]-[...] marca 2014 r. z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu radcowskiego oddala skargę

Uzasadnienie

Komisja Egzaminacyjna Nr 15 do przeprowadzenia egzaminu radcowskiego w 2014r. z siedzibą w Warszawie uchwałą nr [...] z dnia [...] kwietnia 2014r. stwierdziła, że B. T., syn S. i W., uzyskał wynik negatywny z egzaminu radcowskiego. W uzasadnieniu wskazano, że B. T. z zadania z zakresu prawa karnego otrzymał ocenę dobrą, z zadania z zakresu prawa cywilnego ocenę niedostateczną, z zadania z zakresu prawa gospodarczego ocenę dostateczną oraz z zadania z zakresu prawa administracyjnego ocenę dostateczną.

Odwołanie od ww. uchwały złożył B. T. W odwołaniu przedstawił następujące zarzuty:

1) naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 7, art. 77 § 1, art. 80 i art. 81 w związku z art. 107 § 3 k.p.a., polegającego na zaakceptowaniu w zaskarżonej uchwale niedostatecznej oceny cząstkowej zadania z zakresu prawa cywilnego w sytuacji, gdy:

a) w opisie istotnych zagadnień dla Komisji Egzaminacyjnej do zadania z zakresu prawa cywilnego:

- przyjęto jako założenie, że powód nabył prawo własności pojazdu na podstawie art. 169 § 2 k.c., choć przedstawione w materiałach zadania egzaminacyjnego i informacji dla zdającego dane dotyczące stanu faktycznego sprawy nie pozwalały na przyjęcie takiego założenia, "gdyż te dane nie były precyzyjne, wymagające interpretacji, a przede wszystkim stanowiły podstawę do przyjęcia, że nie doszło do nabycia przez powoda prawa własności pojazdu w warunkach art. 169 § 2 k.c. albowiem powód w chwili nabycia pojazdu nie dochował szeregu, warunkujących istnienie dobrej wiary, aktów staranności, tj. mimo, że chodziło o pojazd znacznej wartości (...) i mogący pochodzić z Niemiec, powód nie nabył pojazdu od osoby wpisanej jako właściciel do okazanego mu dowodu rejestracyjnego, nie zażądał od sprzedawcy książeczki gwarancyjnej oraz poprzednich umów nabycia pojazdu (...) i nie sprawdził legalności pochodzenia pojazdu w dostępnych na Policji na żądanie obywateli bazach danych pojazdów (...), zaś poprzestanie jedynie na fizycznej inspekcji pojazdu przeprowadzonej przez zaprzyjaźnionego rzeczoznawcę motoryzacyjnego L.B. i sprawdzeniu historii pojazdu w Autoryzowanym Serwisie [...] (...) było niewystarczające do ziszczenia się przesłanek dobrej wiary w rozumieniu art. 169 § 2 k.c., zwłaszcza przy wzięciu pod uwagę znacznej wartości nabywanego dobra (...) i wzięciu pod uwagę okoliczności, że sprzedawca pojazdu Pan M.K. (...) nie figurował w polskim dowodzie rejestracyjnym jako właściciel zaś dokumenty pojazdu (...) mogły wskazywać na jego pochodzenie z zagranicy,