Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 14 kwietnia 2015 r., sygn. II SA/Rz 96/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Śliwa po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2015 roku w Rzeszowie w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. T. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] grudnia 2014r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] września 2014 r. Nr [...] znak: [...].

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2014 r. Nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny (PWIS) po rozpoznaniu odwołania A. T. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego (PPIS) z dnia [...] września 2014 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia choroby zawodowej w postaci przewlekłej choroby obwodowego układu nerwowego-zespołu cieśni w obrębie nadgarstka, wymienionej w poz. 20/1 wykazu chorób zawodowych utrzymał ją w mocy, podając w podstawie prawnej art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267) oraz § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1367).

Z uzasadnienia i akt administracyjnych sprawy wynika, że po przeprowadzeniu przez PPIS dochodzenia wyjaśniającego ustalono, że A. T. świadczył pracę w narażeniu na czynniki mogące spowodować chorobę zawodową w okresach od 1.07.1971 r. do 31.03.1993 r. w "[...]" na stanowisku tokarza, tokarza brygadzisty, ustawiacza maszyn do obróbki skrawaniem oraz od 14.10.2003 r. do 31.01.2009 r. w "[...]" na stanowisku kontrolera produkcji. W okresach tych wymieniony pracował w obciążeniu stawów i kości rąk przez długoletnie wkręcanie i wykręcanie części gwintowanych. Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy (WOMP) w orzeczeniu z dnia 21 grudnia 2011 r. (Nr [...]) oraz Instytut Medycyny Pracy (IMP) w orzeczeniu z dnia 27 czerwca 2012 r. (Nr [...]) uznały, że brak jest podstaw do rozpoznania u A. T. choroby zawodowej. W pierwszym z orzeczeń zwrócono uwagę, że czynnik środowiskowy musi być dominujący w etiopatogenezie schorzenia, czego w rozpatrywanym przypadku nie stwierdzono. Nadto wskazano na obecność u badanego szeregu czynników pozazawodowych (zaburzenia gospodarki węglowodanowej i lipidowej, otyłość, dyskopatia szyjna) mających wpływ na rozwój zespołu cieśni nadgarstka o etiologii pozazawodowej. Natomiast wedle orzeczenia jednostki orzeczniczej II stopnia A. T. nie wykonywał w trakcie pracy długotrwałych monotypowych czynności, wielokrotnie powtarzanych w czasie zmiany roboczej pod postacią ruchów dłoni w maksymalnym zginaniu i prostowaniu nadgarstka, zwłaszcza połączonych z dużym naciskiem i w długim okresie czasu, które stwarzałyby możliwość ucisku na pnie nerwów pośrodkowych i wystąpienie zespołu cieśni w obrębie nadgarstka. W oparciu o powyższe, decyzją z dnia [...] lipca 2012 r. Nr [...] znak: [...], PPIS nie stwierdził u A. T. choroby zawodowej. Rozstrzygnięcie to zostało jednak uchylone decyzją PWIS z dnia [...] września 2012 r. Nr [...], a sprawa przekazana do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Organ odwoławczy zwrócił uwagę na konieczność wystąpienia do jednostek orzeczniczych o weryfikację wydanych orzeczeń z uwzględnieniem treści zarzutów odwołania strony i dołączonych do niego dowodów (płyty DVD i dokumentacja lekarska). W ponownym postępowaniu WOMP wydał w dniu 20 czerwca 2013 r. orzeczenie (nr [...]) o braku podstaw do stwierdzenia u A. T. choroby zawodowej z pozycji 20.1 wykazu chorób zawodowych. Jednostka podniosła, że analiza narażenia zawodowego strony nie dowodzi, iż sposób wykonywania przez badanego pracy był czynnikiem sprawczym schorzenia, które u niego wystąpiło. Przedstawione przez stronę nowe dowody w postaci płyt DVD nie potwierdzają pewnego udziału czynnika zawodowego w etiologii schorzenia. Karty informacyjne z leczenia szpitalnego nie pozostają natomiast w związku z rozpatrywaną jednostka chorobową. Z kolei IMP, po zwróceniu się do PPIS o określenie chronometrażu wykonywanych czynności z uwzględnieniem ilości części gwintowanych, które strona musiała sprawdzić w trakcie zmiany roboczej, w orzeczeniu z dnia 18 grudnia 2013 r. Nr [...], również uznał, że brak jest podstaw do rozpoznania u strony zespołu cieśni w obrębie nadgarstka. W orzeczeniu tym podkreślono, że A. T. nie wykonywał długotrwale monotypowych czynności, wielokrotnie powtarzanych w czasie zmiany roboczej, pod postacią ruchów dłoni w maksymalnym zginaniu i prostowaniu nadgarstka zwłaszcza połączonych z dużym naciskiem i w długim okresie czasu, które stwarzałyby możliwość ucisku na pnie nerwów pośrodkowych i wystąpienie cieśni w obrębie nadgarstka. Nie można zatem bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem stwierdzić, że zespół cieśni nadgarstka spowodowany został sposobem wykonywania pracy, co jest z kolei warunkiem koniecznym do uznania etiologii zawodowej tego schorzenia. Według biegłego, na samoistny charakter choroby wskazuje współistnienie u badanego szereg czynników pozazawodowych, które mogły wywierać dominujący wpływ na rozwój zespołu cieśni nadgarstka o etiologii pozazawodowej tj. otyłość, nietolerancja glukozy, zaburzenia lipidowe. W związku ze zgłoszonymi przez A. T. zarzutami dotyczącymi przyjętej ilości wykonywanych przez niego ruchów rąk PPIS wystąpił do IMP o ustosunkowanie się do powyższego. W odpowiedzi jednostka ta odparła, że podtrzymuje swoje stanowisko wyrażone w orzeczeniu z dnia 18.12.2013 r. Podkreśliła, że obciążenie związane ze sposobem wykonywania pracy stanowi tylko jeden z czynników ryzyka rozwoju zespołu cieśni w obrębie nadgarstka.